De Wind
Ienkele maenden vö z'n dood in augustus dit jaer, stierde de
Povlietse landbouwvoorman en dichter Marien Geuze kopie in vö
Noe. In Noe nummer tweê publiceerde me a een gedicht van z'n
en een gedicht van Nikl. Griep, deu Marien Geuze vertaeld in
zien Thoolse dialect.
Marien Geuze ao nog een gedicht van dienzelfden Griep vertaeld.
Onder de naeme 'Midwinter' vin je dat ergenst aors in Noe.
Geuze ao een voorkeur vö vertaele, liekent 't wè. En ie kon 't ook.
Da bliekt wè uut 't gedicht 'De Wind', dat n uut 't Blankenbergs
van Jeanne van de Putte (1907-1930) in 't Thools overzette. 'De
dichteres had veel talent, maar stierf jong aan tbc', schreef Geuze
ons.
De Wind
Marien Geuze
Noe numme
Jeanne van de Putte (vertaelieng Marien Geuze)
Komt er in, meneêr de wind,
ma je mö de deure nie mi zö'n geweld opensmakke,
wie eit 'r joe zukke onstrante streken geleêrd, de mensen zeker
wae kom je noe vandaen, mi je raezen en je blaezen tenden aessem?
je bin zeker wè gaen loape achter 't zand van 't strand,
da zö benauwd is van je en aoltoös ma wegloapt vö je
net as 'n stroöigele reêpe gos zou wegvliege, krek zö
och, raes nie zö, 'uul nie zö, vlieg nie zö, meneêr de wind,
't 'elpt toch aomae glad niks:
aol daer a j' achter loapt, loap weg vö joe,
en 'oe 'arder a je vliegt, zövee 'arder za 't vö joe wegvliege,
omdat de wèreld rond is, sukkel, stomme sukkel,
loap jie ma, loap jie ma achter die gele reêpe an en je za bluve loape
sukkel, sukkelaer, iezderbieter, meneêr de wind,
jie kan ja 'ule, 'ule da elkendeên die 't 'oört rilt
van de kouw' en de piene, as 'n 'ond die gesloge oort
as 'n kind da schreêuwt van benauwigeid in den doenker,
as 'n mens da z'n 'arte zou voele breke...
och, kom t'r mar in, meneêr de wind...
of neênt, bluuf buten, meneêr de wind,
je kunt er toch nie in, in ons 'uusje,
an ons 'uusje ei je toch nie genogt
en 't zou aomae kepot gaen van joe,
weggewaoid of platgestampt
en de lampe uutgeblaeze
en ons zoue 'ier zitte in den doenker, in de kouwe
as vrimden in een steênvrimd 'uus.