Jezus en de guus aj (een verhaal uut de Evangeliën overgebrocht in 't Zeeuws nie a> 5 alleêne, mae ook geziee deur de ogen van de guus) N 'Ebbe je dat nooit g'ore, dat verhaal van Jezus en de guus Neê, nie van 't kindje Jezus, mae laeter, as n a groot g'oore was. As n deur 't land trok om te spreken, de mensen te vertellen de goeie diengen van de liefde van God, over 't éénvoudige geloof en de dankbaereid en 't goeie doee vö een ander, awas't is dien ander een mispunt. Ae noe, toen waere 'r een keer in zö'n durpje in de contreien van Judea een stel guus op straete an 't spelen. Ze aodde a 's geziee dat er vee mensen eên kant op liepe en toen 'oorde ze uut de verte die mensen 'eêl stille ore en eên stemme praotte rustig en 'elder. Dan waere 'r een paer mannen kwaed weggelope uut de troep volk, mae de guus 'aodde gewoon deurgespeeld. 't Waere mannen die toch nooit naè ulder omkeke en onder mekaore nog prutte lend waere ze tussen de 'uzen uut 't zicht gerocht. Kiek, daè kwam de moeder van tweê van de guus. 'Gaen me nog nie ete, moeder 'Neê, je moete mee komme.' En daè waere ook een paer vaoders en een opoetje. 'Deze kant uut, kom mae.' Een 'and krege ze en nieuwsgierig liepe de kin- ders mee. Vaoder en moeder waere zö serieus, da voelde ze goed. Ze wiere stille zelf ook. 't Was iets 'eêl fijns wat er goeng gebeure, dat begrepe ze wè - zoue ze iets kriege? Neê, daè leeken 't toch nie op. Ulder vaoders en moeders 'aodde 't over een man, Jezus, en nie over kriegen. Of zou die man... Daè goenge de mensen a uut mekaore. 'Kom mae, 'ier is 't.' Ze lachte naè de guus en eên riep naè voren: 'Daè komme de guus van 't durp, laet ze deur!' En den eên neep den 'and van z'n vaoder a vaster - noe zou 't komme - en den ander liet juust los en dromde naè voren. De bliee gezichten van de gróte mensen gaeve ze moed. En jawoor, as ze midden in de krienge waere gekomme, zaege ze dat de mensen nie vö niks bliee waere: daè stoeng die man daer as ze aol naè luusterde. Glad nie biezonder, een joenge man, nog nie zö oud as de meêste pappa's, een man mee een verstandig gezicht. Ze zaege dudelijk een kapoenebeêstje op z'n 'aer zitte en dat er a grieze streepjes deur liepe. 'Kiek, een lieveheersbeêstje', zeide 't oudste meisje- en de man lachte naè 'eur. Dan waere de andere guus d'r ook, die stille bie ulder vaoders en moeders gebleve waere en mee gróte ogen noe naè de joenge man keke. 'Allee', zeide eên vaoder. 'Gae mae', en ie gaf z'n tweê joentjes een klein douwtje. Ook de andere liete de 'andjes van de guus los. Een oud wuufje begon te praoten, iets uut de ouwe boeken en de mensen van 't durp knikte en fluusterde onder mekaore. Over Mozes en Elia, 'oorde 't meisje en even keek ze opziee. 'Gae mae - van 'lm 'oef je nooit bange te wezen', zeide moeder. Natuurlijk nie. Dat ao 't meisje ook wè geziee en ze stapte naè voren. Mae wat was dat? Wie stoenge daè noe boos te kieken naè de guus en de mensen van 't durp? Geên van de guus wou nog deur- gae. Ze keke om naè d'r moeders en vaoders en die wiste ook nie goed wat as ze mochte zeie.

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1998 | | pagina 36