De mannen die as zö boos keke, kwaeme nie van 't durp.
Waere ze dan mee de man mee 't kapoenebeêstje mee gekomme?
Dan zoue ze de guus toch nie tegen willen 'ouwe?
De joenge man konde de kinders noe nie mi ziee.
Vierkant stoenge die mannen vö Z'n, ulder baerden flapperde in
de wind, ulder ogen foenkelde en ulder stemmen bromde: 'Die
kinders 'ebbe nog geên kennisse d'r van, da kan nie!'
'Ze bin nie gewasse nog ook, de meêster zou d'r vuul van raeke!'
'Laet die guus spele, ze bin d'r nie an toe.'
En een sombere man baste: 'Je moet eerst j'n eige onwaerdig
gevoeld 'ebbe, mae van kinders ka je dat nie verwachte. Laete ze
wachte toet ze d'r staet van ellende deurleefd 'ebbe, dan pas
kunne de goeie diengen van de meêster uutgedeêld ore!'
Ie keek t'r bie asof n een bleintje op z'n toenge ao en zere tenen
en piene in z'n rik. 't Meisje ao glad mee z'n te doeen, mae de
meeste guus schrokke van z'n gezicht en een paer begonne te
brullen.
't Ao ook zö mooi geleke!
De mensen van 't durp knikte. Dat leeken wè waer - 't waere toch
mae guus. Wat wist een kind noe van aol de ouwe boeken? De
meêster - zö 'eêtte de joenge man zeker - wilde misschien wè niks
van kinders wete. En 't fluusteren wier 'arder en de wind die
opstak blies de baerden van de vreemde mannen deur mekaore.
Daè kwam een stemme - 'elder en vast. 'Wille de guus nie
komme? Je 'ouwe ze toch nie tegen? Wacht, ik komme zelf wè.'
Daè stoeng de joenge man. Ie lachte naè de guus - en dan keek N
naè de grote mannen die deeë asof ze 'lm zö goed kende.
'Wat is dat noe, Thomas en Petrus? Julder doen diengen die nie
goed bin. Laet de kinders toe bie me komme en leit ze niks in de
wege. Vor ulder soort bin 'k gekomme, weet je. 't Werk en de
goedeid van mien Vaoder is vö mensen as guus. Ik za 't je nog 's
zeie as je 't nie gelove: Aol die as de zeggenschap en de bestie-
Noe nummer
rienge van mien Vaoder nie as een kind wille kriege, zu'n in Zien
Könienkriek nie binnen komme.'
't Was 'eêl stille g'ore as Jezus naè de guus toestapte.
De traenen waere vergete en de kinders kwaeme rond Z'n bénen.
Ie goeng op Z'n knieën zitte en leide Z'n aermen over de kopjes.
De wind was stille as N ulder zegende en een paer ouwe wuufjes
schreêuwde. Mae de guus deeë niks as naè de man kieke die bie
ulder was. 't Durp was nog nooit zö verre geweest...
Begriepe deeë ze 't nie - mae begriepe was ook een woord dat ze
nog nie kende. Daerom 'ieuw de man zövee van ulder - en mis
schien ook wè van 't lieveheersbeêstje dat nog aomae op z'n 'aer
zat.
De grieze streepjes tussen de doenkere schitterde as zilver in 't
zunnetje, dat zaege de guus noe pas goed.
