Zondagsschriever
Pier van Damme
n o e numme
'Nee', zou Eine zeie, 'ik bin gin zondagsschriever, want op zondag
schrieve ons nie! O, bedoel je, dat't m'n beroep nie is? Jaet, dan
bin ik wè zö'n bitje een zondagsschriever. Smid is m'n daegelijkse
werk en schrieve doe 'k vö m'n lol!'
'Eine Sturm was een bescheie mens, mae ie aod toch wè zoveê
beroepseer, za'k mae zeien, dat n z'n eige schriever durfde noeme
en nae schrieversbieeênkomsten gieng. Dae durfde n gerust z'n
mênieng zeien. En tuus kon n de gek steke mee bepaelde dichters
en schrievers die daer 'oóge van de toren blieze!
Neêe, de kwalifikaotie 'zondagsschriever' past naeder bekeke toch
nie erg goed bie 'Eine. Zeker nie a je rekent dat n vier romans,
een jeugdboek en drie veraolenbundels op z'n naeme ei staen. Mae
goed, Eine was smid, bemoeide z'n eige nie mee literaire affaires
en ao nie vee schoole g'aod; dus van die kant bekeke, zou je kun
nen zeie dat n amateur was.
Mae ik dienke dat gin mens de Walcherse mensen beter gekend en
'andschrift van 'Eine Sturm in een nog nie uutgegeve schrift vol veraeien
beschreve eit as Eine. Da vaolt 'eêl sterk op, as je de mensen uut
z'n eeste roman 'De Prijs der Vrijheid' vergeliekt mee de personen
uut 'Het verjaagde Water' van A. den Doolaard. Deze vee
beroemder schriever as 'Eine -mae joengers, wat is literaire roem
vergankelijk ee: 'Eine Sturm oor misschien nog wè meer geleze as
Den Doolaard!- beschrieft de Walcherse mens van de butenkant;
Sturm kiekt in 't pitje van ulder 'arte. Want: ie is t'r zelf ook zö
eêntje, weet je!
Een leuke biekomstigheid: toen 'Eine 'oorde dat Den Doolaard
ook een boek over Walcheren en 't waeter geschreve ao, docht n
dat 'r gin plekke zou zien vö tweê romans over 't zelfde onderwerp
en dat n z'n eige boek beter tuus kon 'ouwe. (Dus: toch de men
taliteit van 'n zondagsschriever!)
Toen Den Doolaard d'r van 'oorde, zei d'n medeêm: 'Uutgeve! Jie
bekiekt 't vast van een eêl aore kant as ikke!' Wat n dae zei, was
vee meer waer, as dat n zelf docht!
Nog een staeltje van zondagsmentaliteit. De uutgever 'Zomer
Keuning' zag wè wat in 'Eine's boek om uut te geven, mae dan
mocht 'r een liefdesveraoltje in verteld ore. Noe lag dat 'Eine as
verstokt vriegezel 'êlemaele nie en 't paste ook van gin kant in 't
veraol over gewone mensen die in 't waeter belonde en ploetere
om deur de leste daegen van den oorlog te kommen.
De pries om mee z'n geschrief vö den dag te kommen, vond 'Eine
wè 'oöge, mae zö'n uutgever zou 't wè beter wete. Dus flanste n
d'r 'n stik aolledaegs veraol in van een aerebeiersmeisje, dat ver
liefd was op een boerenzeune en impersant ook nog bie de onder-
