IÉ
n o e nummer a
grondse was! 't 'Ele boek wordt er een bitje deur verknoeid. En
toch: 't bluuft een Walchers veraol mee Walcherse mensen, zö as
t'r nie vee bin.
De taele die as 'Eine gebruukte in z'n boeken was z'n grootste
probleêm, zoas n dikkels zei. Ie sprak, docht en schreef
Walchers, Zeêuws. Da klienkt deur z'n zögenaemd Algemeen
Nederlands: de ondergrond is dialect!
Antoon Coolen was wat dat betreft z'n gróte voorbeeld en die
gebruukte in z'n leste romans aolmae minder dialect. Mae 'Eine,
die op de kaft van z'n boeken 'eêl deftig 'Hendrik' oor genoemd,
bluuft 'Eine in 'eêl z'n schrieven. Ie is percies een voorbeêld van
'oe as taele an een mens z'n wezen verkleefd kan zitte.
Tweêtaeligeid bestaet, mae 'Eine was zeker nie tweêtaelig: ie was
een eêntaelige Walchenaer.
Mae in z'n moerstaele was n meer as een zondagsschriever.
Luuster nog maer 's naer 'm, as n vertelt 'oe as dat 't waeter bie
Bram en Griete Flipse in 'uus nae binnen sluupt. En as je daer de
têkenieng van Den Doolaard naest leit, dan weet je wie d'r bie is
gewist, toen 't waeter kwam en wien as dat de pries kriegt vö dat
stikje proza.
têkenieng van Annelies Kuiper uut De prijs der vrijheid van 'Eine Sturm
