Voe Laurens Geerse 'In de hoeken gorgelde het, daar waar het minderend lichtje de schaduwen niet kon verdrijven. En onderdoor de deur kwamen straaltjes gesieperd. Ineens was er een plasje water onder de tafel, en langs de naden van de plankenvloer glinsterde een vochtig spoor. Dat wieren richels water die mee bolle kantjes tegen 't droge aan stonde. Van onderen wieren ze gevoed, soms sprongen ze mee onverwachte snelheid elkaar tegemoet, vereenigden zich en liepen samen breder verder. En dat gering geluid ging luider klinken, een fijn en zinderend zin gen van alle kanten. Even later was de vloer geheel bedekt, alleen rond de kachel was nog een plekje droog. Maar ook dat ver dween, en later vormden zich draaiende kolkjes waar het water welde. De stenen test dreef uit de stoof en een stuitje later zakte de stoof zelf achterover en begon een geheimzinnig stille vaar tocht door den huize. Het lampje lonkte mee een bloedrood oog en knipperde walmend. Traag maar gestadig steeg het water, het klom tegen de stoelpoten op en bereikte de onderste sporten. De kolenbak naast de kachel liep vol mee een zachtklaterend stroompje. Griete's sloffen dreven een stuitje rond, toen ze te zwaar wieren zonken ze. Vanonder de kachel dreven oude lappen, een paar doosjes en een kachelborstel en later toen de aslade volliep, trok de opgeloste as een vuilgrijze baan door het water'. (uut: 'Eine Sturm, De prijs der vrijheid, Wageningen 1947) Lou Vleugelhof Jie ei an 't 'angen van den diek elege in 't gos nessen de koeien, mie een stok waè a je mee de eêste regels trok in 't Zeêuwse licht, in weer en wind en regen. Jie ei ze aol ekend, de smalle wegen waè a je mee in 't leven wier elokt, toen je mie beêsten over de dieken trok ei je de ruumte van ze mee ekrege. Wien as kind a ei in 't gos elege ei van de koeien a 'eêl vroeg eleêrd da dichten is 'erkauwe van gedachten op nieuwe woorden; jie zag wat koeien tegen aèvend doee: ze ligge mae te wachten op wat van binnen uut komt, 'aolf verteêrd.

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1998 | | pagina 7