Mao d'r is vee meer an d' and. In Aernburg kenn wulder ook de
'oógste vurmn van diernliefde. 't Volgende 'èn 'k kortgeleen
g'oórn. Bie een vrouwe zaotn regeimaotig 'aogepuutn in den 'of.
Ze 'aon d'r een dennebosje en dao zaotn d'r regeimaotig in. Da
was leutig om te 'oórn. As 'eur man gieng 'out-kappn voo den
'outkachel, begonn de puutn te kwaokn. Mao 't kon ook gebeurn
an ze d'r wa minder leutigs mee meemaoktn. Zó was 't een keêr
tegen den aovend en die vrouwe docht: nog eevn een keêr d' aoge
knipn in de brandgangk. Da most nog even gebeurn. En 't was
van rap, rap, rap. "k Za een keêr sjette geevn', docht ze.
'Op een gegeevn moment 'oor 'k-ik een aorig geluud uut d'aoge
komn', verteldn ze. "t Goeng van puuuuuuuuuuuuuuuuuuuut.
Dien puut riep z'n eign naome.
Mao da wiste 'k-ik op da moment nog nie. 't Kloenk een bitje als
een leegloópnde ballonne'.
Toen a ze goe keek, zag ze een bloedspoortje in de 'aoge en ze
docht: wat 'èn 'k noe gedaon? Toen ze goe keek zag ze een 'aoge-
puutje 'angn in de takjes van de 'aoge. Ze zei: 'Gie gróte sukke-
laore, da je-gie uutgerekend in die 'aoge wil zitn binst an ik dien
nog knipn wil. Wa moen 'k noe gaon doen?'
Wa doe je normaol mee een beêst dat a gewond gewond is? Dat
probeer je te 'ersteln. Dus 'èt ze dien puut in een doóze geleid.
Z'n êne pootje zag er nie best uut en z'n andere pootje was d'r
bienao afgeknipt. Da was toch mao zielig. Ze ao dan ook vee
compassie mee da beêst, dus zie op d'r fiets nao de diernarts d'r
mee.
Ze kom binn en ze zegt: 'Ei je dat a 'n keêr meègemaokt? Ka je
dao nog wat an doen'. 'Jk
De diernarts zag t'r nog wè brood in en 'èt dat^'êne pootje gehecht
en 't andere mee een zilverkleurig zalfje afgedekt.
'Daonao', verteldn ze, "èn 'k dien puut op een rustig plekje gezet,
mao de volgenden dag wast ie toch dood. Toch wè zielig, ee?'
Randjes
een randje van de koffie
een randje van de thee
bie mien gaen de kommen
een dag of viere mee
Maerte
't is Noordewind en waeterkoud
een kraoie is daèvan nie benauwd
die zit te dienken op een paele:
wedde da'k 't voorjaer 'aele
moe nummer h
Jan Zwemer
