aRRër Rotte
kotteI
|U|
Noe nummer 4
Ik stamme uut een eêuwenoud geslacht
van bakkers. Gedurende de leste paer
'onderd jaer was t'r op 't eên of aore
Zeeuwse eiland aoltied wel ergens een
bakker Rotte te vinden. M'n groótvaoder
was eên van de drie bakkers op 't kleine
durp Oóstkappel. Ik was nog mae een
kleuter, mae 't stae me nog 'elder vö de
geêst, 'oe in de kleine, wèrme en slecht-
verlichte ruumte, daegelijks een compleet
assortiment brood en gebak gemaekt wier.
Dikkels keek ik gefascineerd toe 'oe de
kneê-machine mee machtige zwaoien het
deeg kneedde. M'n vaoder was bakkers
knecht en ik zie nóg de vaerdige en routi
neuze 'anden 't deeg afsteke en wege, om
daernae de zwartbeblaekerde, 'alfgevulde
blikken in de rieskaste te schuven; de
'óengerige oven ongeduldig wachtend op
c(e volgende bakronde.
-|pe zwierige 'aelen over 't bakblik mee een
Jpuitzak mee spritsdeêg. 't Schoónschrae-
pen van de angekoekte bakplaeten. De
«ypische boven'andse draoi mee een
sliengerende strooke bruun gesukerd deêg:
een bolus in wording.
De knerpende ovendeuren, de grove jute
pannelappen, blienkend van 't vette zwart.
Mae boven aolles uut was 't er een uut-
bundige mengelienge van geuren. Vanille,
vers brood, marsepein, bigarots, kaneêl,
sukelaoie, eierkoeken, kruëbroód en rezie-
nen. Een wonderlijke wèreld, vreemd en
toch zó vertrouwd.
't Is inmiddels ruum dertig jaer geleje dat
m'n vaoder z'n bakkersjas an de wilgen
'ieng. 't Zwaere bestaen van durpsbakker
boói 'm nie 't perspectief dat n vö z'n eige
verlangde. Ie nam d'r afscheid van zonder
d'r nog ooit vee woorden an vuul te mae-
ken; een min bestaen' zei d'n aoltied, en
daemee was de discussie wè zö'n bitje
geslote. Bakke dee n ook nooit ml; 'ik
vö de rest van m'n leven genoeg gebakke'.
Op een paer speculaosplanken en een
ouwe en gedeukte tuulbandspanne nae,
'ebbe 'k nooit mi iets uut de bakkerie
geziee. Dat viel ook nie op; een 'eêl ander
leven ontvouwde z'n eige vö onze ogen en
een kind vergeet gauw. Mae dit vak gaet
diéper dan je j'n eige soms zou wille toe-
gee.
Toen ik een tiedje bezig was mee m'n res
taurant, en ie zag dat ik toch nog a inten
sief mee m'n vak bezig was, wandelde n
een keer -quasi toevallig- m'n keuken bin
nen. 'Ik nog wat vö je, kiek mae of je d'r
