Een têkenstift
Noe nummer 4
Daer zitte we dan mit z'n aollen in de kringe, de kleuters en de
jj® juf, te wachten op wat t'r gae komme. Noe mö je wete dat de kin-
ders eiken ochend vodat we beginne d'r belevenissen van tuus of
onderwegt kwiet kunne, diengen daer a ze vol van zitte.
2 Geheimpjes ore in j'n oren geblaeze of'ardop gezeid mit de
mededelieng 'nie verklappe, 'oor!'.
Onderlesten 'ad t'r eên groot nieuws: 'Juf, onze buure ei een baby
gekrege en a 'k straks uut schoole komme, mag ik t'r nae toe mi
'n cadeautje!'
'Is 't een jongen of een meisje?'
"Oe 'eêt 't?'
'Pfïf', klienk 't ineêns een 'ard stemmetje, 'ons kenien ei gejongd
en die aa t'r wè zevene!'
'Baes boven baes', dienkt juf. As 't nieuws op is, kan d'r een verael
verteld ore, deze keêr eên uut de biebel. 't Gaet over Abram en
Lot en femilie, de verwoesting van Sodom en Gomorra. Donkere
wolken, onweer, gróte 'aegelstênen, noodweer. Lot en z'n gezin
vluchte gauw 't 'uus uut, net vö de buue weg. Den aoren dag zit
Abram op z'n'bankje vö 't 'uus in de verte te kiekjen. De buuen
waere verbie, ma d'r was gin stad meer te bekennen. Ie wist dat
Lot mit z'n aollen 't gered adde. 't Was wè spannénd.
Noe mochte de kinders 't veraeltje gaen têkene. De lucht stik-
zwart, ieselijke gróte stenen, ok poppetjes die 'ard liepe, eêntje op
een stoel, gae zö ma deur. Wat deeë ze d'r best!
Alleên een meisje dee niks. Z' ad wè papier en zö g'aele. Noe ken
juf d'r klantjes netuurlijk wè. Z' aa ok a 's gedocht dat da meisje
kleurenblind was, ma die aa geweun gin zin om een ander kleur
tje te pakken, bitje lui.
'Begin ok 's'.
Ze keek juf an mit d'r blauwe kiekers en zei: 'D'r is niks meer,
aolles is weg'.
En daer 'ieuw ze 't bie. In de wiege van de menseid lag een têken
stift.
Nae afloop wiere de têkeningen opg'ange, ok den dieen daer a
niks op stong. Netuurlijk, da's ok een uutbeêlding. Iedereên is
tevree. Den ochend ei z'n verder verloop: m'n lere 's spele en dan
naer 'uus.
lederen dag gebeurt er wi wat anders. Kleuters bin biezonder,
kunne aolles, d'r is gin kunst an.
