Misse kunne me mekaore nie misse kunne me mekaore nie tenminste nie vandaege 'k bin vee te vroeg en 'k staen op zicht ik een lantaeren ie z'n licht misse kunne me mekaore nie de bus en ik Waè vandaèn? Waè a 'k 't vandaèn 'aèle? Uut de jaeren voe mien geboorte, uut de maènden da 'k dreef in 't vruchtwaèter en in de blaèuwe ogen van mien moeder en zeker uut d'r angsten voe piene en kouwe voeten. Waè a 'k 't vandaèn 'aèle? Uut de zwarte sneêuw en de kraoien die onzichtbaer rondvlogen a 't vroos en mien vaoder vertelden da de sneêuw zwart was a zien moeder begraèven wier. Waè a 'k 't vandaèn Uut de bómen misschien, waèr a de maène nog in 'angt mie een lachend gezicht, misschien van den 'ond die mae bassen bleef a d' oeve a glad of'ebrand was of van 't waèter da nooit opoudt. Zó ku je wè deurgaè. 't Mö ergens vandaèn komme. Jan Zwemer Noe numme Lou Vleugelhof

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1999 | | pagina 23