ra o e nummer
'm 'eene en ie staerden mae voe z'n eigen
uut. Ie 'oorden stemmen in z'n 'oód. Die
zeie dat't z'n eigen schuld was, dat n nie
most dienke da den tied 'ier stille 'estaèn
ao in't durp.
Een weeke laèter vond z'n vrouwe, die d'r
eigen ongerust begon te maèken omdat ze
aolmae niks 'oorden van z'n, 'm 'êlemaèle
wezenloos op de banke. Ie zei alleêne nog
tegen d'r: 'Ik wille 'ier begraève worre'.
'Dat kan gebeuren,' zei ze, 'maar eerst ga
jij naar het ziekenhuis.'
Ie kwaèm d'r nie mi bovenop. Ie kwien-
den wig en z'n vrouwe
vervulden z'n leste wènse: ie wier begraève
op 't kerk'of van 't durp. Z'n vrouwe ver
trok voe goed uut 't durp en 't domi-
nees'uus wier verbouwd tot appartmenten
voe de bejaerden.
