katte u m m e r 4 M'n broer verjaerden. Ie weun op Wolfersdiek. Natuurlijk goen- gen de vrouwe en ik de man feleceteren. Me troffen't, wan ie verjaerden op een vriedag. Voe óns wil da zègn: nie vroeg naèr 'uus, wan den volgenden dag kunnen me een bitje langer bluven liggen. Nou, je begriept 't a. Me goengen ok nie vroeg op 'uus an. 't Was goed van eten en drienken, m'n schoonzuster dee gewoon en m'n broer vroeg zelfs 'oe a 't mie ons goeng. Glad gin reden dus om zö gauw meugelijk wee op te stappen. Mae, zö tegen twee uren zeien me toch goeiendag en bedankt voe aalles en me stapten in den auto. 't Za vlakbie Schreinskinders ewist zien, toen a 'k over een soort bobbel ree. De vrouwe, die a bienaè aaltied slaèpt a ze 's aèvens in den auto meeriedt, wier t'r wakker van. 'Verdikkeme', zei ze, 'stop 's, 't is nie te zègn wien a me dood ereeën 'èn.' Ik stopte, 'k Stapte uut en goeng kieken. Jawel, 'oor. Een katte naè d' are wèreld eholpen. 'k Zeg tegen de vrouwe: "t Is mae een katte. Me rifen gauw vadder.' j 'Doe nie zö nochter', zei de vrouwe toen, "t is ionde da beêst. Doet n mae in de kofferbak, dan kan jie n mecgen in den tuun begraèven.' jfc 'k Zuchten mae. 'k Wist da t'r in zö'n geval gijl weerwoord op pries esteld wier. Binnen de kortste kéren lag Jë katte, in een plastieke tasse, achter in den bak. Tien minuten laèter wazzen me tuus. Me laggen nog mae net op bédde toen a de vrouwe me een douw in me rik gaf. 'Ee, 'k mö mergen naè Goes mie me bril; d'r is een poot of. Kan jie me dan briengen?' 'Alf slaèpend brabbelden ik: 'Jaet, das goed. Weltrussen'. Den aren ochend, naè de koffie en de jikkemienen, goengen me naè Goes. Daè an'ekommen zetten 'k den auto op een parkeêr- pleksje. De vrouwe stapten uut en keutelden naè de brillewienkel en ik goenge een keurtje maèken langs d'are wienkels in de buur- te. 't Was vee druk in de stad. Je most echt op de stoepe bluven, aars ree t'r een auto zö een 'oek uut je kont. Daè kwam de vrouwe a wee uut de wienkel. 'k Liepe d'r naètoe en ik vroege: 'Ei jie soms nog 't eên of't are nódig?' 'Ja', zeien ze, "k een kraèm mie vis zien staèn, zu'n me een pond gerookte paèlik meenemen?' Je begriept da 'k daè nie tegen wazze. Ons dus om vis. "k Zou die vis mae in de kofferbak lègn', zei de vrouwe, 'aal die vettigeid in den auto'. 'k Riepe a t't goed was en ik goeng doen wat a ze vroeg. 'Arjaèn', riep ze achteran, 'a jie da paksje weg'ebrocht ei, gaèn me dan daè koffie drienken?' Ze wees op een café an d'are kant van 't perkeêr- terrein. 'k Wazze a een endetje weg'estapt, mae 'k 'oorden wat a ze riep. 'Asjeblief', riep 'k, "k komme d'r an. Gaè jie d'r avast mae naè toe'. Affijn, ik stekkere naè den auto, 'k gooie dien bak open en daè zie ik die tasse liggen, mie die dooie katte. Mensen kinders, wat

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1999 | | pagina 36