en afkieken, bin 'k messelaer g'oore en dan kwam de omschó-
lieng. Dae leerde ik vö stukadoor en tegelzetter. Zö bin 'k 'eêl
Walcher deur geweest. Ook bie een stukadoorspatroön en nog bie
een timmerfabriek. Dan ao 'k m'n eige zoverre gebrocht, da 'k zes
jaer vö m'n eige gewerkt 'uzen gebouwd, garages, verbouwien-
gen, wat a t'r kwam...
Dien oorlog eit toch vee gedae. D'r kwam meer werk en meer
meugelijk'eden en de verschrikkelijken afstand tussen werkgever
en werknemer is genivelleerd. Bie een boer was je zes daegen an 't
werk -en lank- en noe werkt iedereên een bepaeld antal uren. De
man die acht uren gewerkt eit, die gaet 's aevends in z'n tuuntje,
die knapt wat op... ieder in z'n vak.
En de welvaert... As ik 'ier op 't durpsplein kwam weune, dan zag
je de mensen op den duune lope. Moe je 's kieke, wat a daè noe
gebouwd is! De West'oek? Daè stienge ienkele 'uusjes. 't Is aol
volgebouwd. En aolle ménsen 'ebbe 't goed. Dan zei ik: wat bin
me bedroge vroeger, wan dan ao 't óók zö gekunne... Zuk soort
diengen, dat me an de rooie te danken. Ik bin ook aoltied in
den bond geweest, maè dan wè in 't CNV. Dien bond was nódig
en in de Biebel stae ook: 'Alleenlijk, dat er geen armoe onder u
zij!' Ik 'ebbe een Domburger 's 'ore zeie: 'As de kerken 't goed
angevoeld aodde wat er nódig was, dan aodde ze de aermen zö
vee verzurgd, dat de socialisten vö gek gestaen aodde.' Daè zat
toch vee in, wat die man zeide!
Je zou naebie zeie: 't is aol verbeterienge geweest. Maè de menlen
ore d'r noe nie zövee beter van. Vroeger as je een politie zag, dan
ao je 'r nog respect vö. Noe kriege ze een gróte mond, ee. Enfcm
noe te zeggen dat ze zövee meer tevree bin as vroeger... Vroeger
viel 't nog wè is mee as ze dan nog 's een gulden méér verdieijjüe.
Noe 'oor je ze daè nie mir over, wan das maè gewoon mi. Ik zien
dat mee kinders. Dan bin ze nog maèr 'eêl klein, dan kun je ze
naebie 'êlemaele bedelve onder 't speelgoed. Ons aodde, de joen-
gers, misschien een geweertje en de meissen een poppe mee een
'oute kop.
Zö kom je verschillende faliekante diengen tegen. Maè eigenlijk
ka je nie zeie dat de mentaliteit om noe te zeien anders is as vroe
ger. Wan mentaliteit das feitelijk een 'eêl persoonlijk geval, die
krieg je mee vanuut j'n ouwerlijk gezin. Ik voraol vee mensen
lere kenne in dat 'alve jaer tussen december '44 en juni '45, da 'k
mee m'n vaoder en vier broers een boótdienst ao tussen Domburg
en Middelburg. Walcheren stieng onder waeter en ons waere mee
dien boot in dienst van de gemeênte. Iedere dag voere me om
acht uren bie de meulen in Domburg weg en me kwaeme om een
uur of viere, 'alf vuuve of vuuf uren terug- nae dat de wind
stoeng. Me 'ebbe 't g'aod, da me toch drie uren mochte trekke
om tegen de Noorwestersturm op te kommen, ee. En kon je dan
nog maè gevaeren Jaontje-rechtuut, maè je moch achterom aol-
lerlei obstakels.
As je daè een 'alf jaer vaert, dan ei je zövee verschillende diengen
geziee... Je ao aollerlei verschillende elementen bie je in de boot,
ee. Je ei mannen, die aolles neme- en je eit er die as niks neme.
Da komt dan uut! 'Ele 'arde werkers- die was 't niks tevee om
even te roeien. En een anderen die at eigenlijk nooit niks gedaen
ao, die vaerde liever mee zonder te 'elpen. En dan moe 'k toch
aoltied erkenne, daè 'k dan 't meêste plezier in ao, dat waere de
Weskappelaers. Die waere 't riejaolste: de Weskappelaers gaeve
toch aoltied nog een fooi van d'r aermoe. De gemeênschapszin,
dat was een 'eêleboel waerd! En dat zeie 'k ook van de tevreëeneid
van vroeger. Onze Kees speelde as n klein was mee de kachelout-
jes en ie ao anders geên speelgoed nódig. Neê, ik 'ouwe vol dat er
geên geslachten bin geweest, die at zövee ontwikkeliengen meege-
maekt 'ebbe as ons, van de leeftied van m'n vrouwe en mien.'
