Tuute Op schoole aa 'k't a 'eêl snel bekeke, ik gieng rechten studeren. Op tv aa je toen zó'n serie, Dossier Verhulst, mi allemaele van die snelle awekaoten die a een oop spannende diengen beleefden. Tja, en dan bi je vuuftiene, weet jie vee. Goed, rechten zou 't worre, maè dan. Waè gae ik studeren? Amsterdam? Neê 'oor, zó'n gróte gevaerlijke stad, daè dost ik nie te gaen weunen. Leiden dan? Bin jie gek, da bin aol van die ballen daè, daè voel ik m'n eigen nooit tuus! Groningen te verre weg, Utrecht nie an gedocht, Tilburg ok nie. De keuze was tussen Rotterdam en Maastricht. Das gin keuze dus: ik zag 't geliek voe m'n, 's zeumers aol die ter rasjes.... Ik gieng nae Maastricht, is kieke 'oe bourgondisch t Limburgse leven is. M'n spullen wiere ingepakt, m n bedde uutmekaore geschroefd, alles wier ingelaaie en daè gieng ik, nae t zunnige zuuen. Ik kreeg een kaemer in Belgie, vlak an de grens mi Maastricht, zoas Kloetinge mi Goes. En daè zat ik dan, honderdzeventig kilometer van uus, tussen onuutgepaktè dozen. Eest mae is booschappen dpee; op een lege maege ka je nie werke. M'n fiets gepakt, en op ?pek nae de eêste de beste supermart. Gelukkig, die adde z ok in tfimburg, en nog wè mit 't zelfde assortiment as in Goes. Ik voel® m n eigen a bie- nae tuus. Bolussen adde ze nie, maè wè vlaaienv'Ier zou ik 't wè kunne wenne. M! Bie de kassa angekommen, laaiden ik alles op de band en keek de kassière 's vriendelijk an. 'Das dreientwintig vievenvieftig, estebleef'. Noe, da viel mee, t Limburgse dialect was goed te verstaen. Ik gaf 'r een briefje van^ vuuventwintig en toen zei ze Moste tuute bie?Ik was een groot vraegtêken. 'Moste tuute bie?' Ik aa gin flauw idee. 't Leek wè Zweeds. Zoue ze soms een actie 'ebbe da je bie je booschappen voe niks baby-artikels kriegt? 'Moste tuute bie?' t Zweet brak m n uut, wat most ik noe toch mi een tuute? Ik aa nog gin guus en tante was ik ok nog nie. De kassiere wier noe toch we eel erg ongeduldig. Ik zei maè ja, wan a t't voe niks is, bin je wè gek as je neê zeit netuurlijk. Zó'n tuute bederft nie en ik za ooit toch nog wè is een nichtje of neefje kriege. En dan is dat een leuk kedootje. Ik geloóve da 'k gekeken as een uule op een zieke koeie, toen a 'k da plastic tasje kreeg van de kassière. t Zou toch wè even wenne worre, daè in Limburg... (Advertentie) CrtT7 KONINKLIJKE SCHELDE GROEP BV Glacisstraat 165, 4381 SE Vlissingen Postbus 16, 4380 AA Vlissingen

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1999 | | pagina 16