Z'eêllW III: 'Van de weeke Kama nog gezien' Noe nummer 5 Jan van Broekhoven is 'alfde dertig en weunt in Zuudzande. Ie is vurmgever en werkt b'aolve vo z'n baos ook vo z'n eigen. Ie verzurgt de vurmgevieng van Noe. 'Van al m'n broers en zusn, weunt er nog maor eêne 'ier in Zeêuws-Vlaondern. De rest zit al in 'Olland. Zelf èn 'k ook 'eêl lang buutn de provincie geweund. Overal en nergenst, za 'k mao zegn. In Eindoovn èn 'k 't graofisch lyceum gedaon. Dao weundn ik dan ook. En in Amsterdam èn 'k ook nog een tiedje gezeetn. Wa moen 'k er verder over zegn? Ik zien terug- gekomn. De zeêe trekt, ee. Die zeêe is vo mien 't schoonste van Zeêland. Die ruumte, ee. Dao kan 'k in m'n werk ook wat mee. A je nao zó'n Noe kiekt ook. Op 't eêste gezicht zie je 't mis- schiens nie zö, mao as je 'm openvouwt en je ziet de lijntjes boovn en opziee, das al horizon, ee. Das Zeêland: ruumtelijk, uutgestrekt. Mao 't zien geên diengn waor a je bewust mee bezig ziet. Da zit er onbewust in. Je groeit er mee op, ee, mee de kust. Dat neem je toch automaotisch mee. Bie vee andere vurmgevers zien 'k nie vee eigns. Geên eign inbrieng. Je kiekt altied nao wa^t andern doen, nao wat a t'r in 't bujitnland gebeurt, vanzèlf. Je neemt diengn over. Mao daobie is 't juust zó bpangriek da je d'r j'n eign dieng mee d§,et. Ik probeer dat ook altied, mao of a 'mukt, weet ik nie. In Zeêland zie je da toch te weinig, eign inbreng. Op allerlei gebiedn. Mao juust 'ier in West-Zeêuws-Vlaondern loópn best vee onafhankelijke mensn rond. Das mis- schiens een bitje Belgs: een bitje minder da groepsdiern-idee. D'r zitn 'ier wa meêr individualism, ee. Ert in Belgn, dao gebeurn diengn, ee. Dao zit op 't moment cultureel gezien vee leevn in. 'Ier in de streek zie je an kleine diengetjes da je d'r dichte bie zit. Soms letterlijk: 'k èn van de weeke Kamagurka nog gezien. Ie was an 't wienkeln in Sluus. Werkn an Noe is vo mien best een uut- daogieng. Dialect is toch iets waor a vee mensn allerlei raore nostalgische gevoelens bie èn. Da zegt mien niks. Dialect ei z'n eign in 't daogelijks leevn angepast an 't 'eedn. 't Is juust in de toepassieng van dia lect, schrievn, muziek en zó, dat dat nog nie gelukt is. Wudder doen mee Noe ons best. Da sommigen ons misschiens as een bedreiging zien, is juust goed. 't 'Elpt om ons eign te profileern. Alleên vo mensn die twufeln is 't jammer da me soms kri tiek kriegn. Die kriegn misschiens een verkeêrd beêld van ons.'

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1999 | | pagina 18