Durpelvreês
woe nummer o
cc
'Met de Kluizenaer, goedenmiddag.'
o 'Dag, u spreekt met mevrouw Jobse.'
Ik 'oorde drekt dat ik 'ier te maeken ao mee een vrouwe van mid-
delbaere leeftied die ergens 'ier uut de buurte komt. 'Oe goed of
ze ook d'r besten dee om 'Ollands te praoten, ze kon 't nie ver-
blomme. Zonder da 'k 'r erg in ao, schaekelde ik automatisch
over op plat Oóskappels.
'Goeiendag mevrouw, waèmee kan ik je van dienst weze?'
Gerustgesteld deu m'n Zeêuwse respons begon ze op vertrouwelij
ke toon tegen me te praoten.
'Ons 'èn overlest een kadobon gekrege vö julder restaurant en ik
zou graog wille reservere, kan dat?'
Ik 'oorde an d'r dat uut eten gaen vö ulder letterlijk gin daegelijk-
se kost was.
'Mae natuurlijk kan dat, dan weet je in ieder geval zeker dat 'r
plekke vö je is. Wanneer zou je wille komme?'
As een zondvloed begon ze een 'eêl verael te vertellen dat d'r man
op de vierden jaerig was en dat ze dat anders aoltied saemen vier
de mee d'r zuster en d'r man, mae dat die, op uutnödigienge van
een geëmigreerde neef van d'r zwaeger, in die rieden Amerika
waere op lang uutgesteld bezoek bie fermielje er^aa ze daerom
mae gedocht aode da ze, in plekke van de gebruikelijke bieëên-
komst, mee 't 'êle gezin uut eten zoue wille gae. V
Ik kon merke dat ze een tiedje mee d'r verael ronj&gelopen ao
vödat ze genoeg moed verzaemeld ao om me te bellen. Geduldig
luusterde ik en humde af en toe instemmend. Naebie veront
schuldigend vroeg ze of 't misschien meugelijk was om op een
zaeterdagaeven over drie weken mee z'n zessen te kommen eten.
'Mee genoegen mevrouw, zaeterdag de vierden, om 'alf zevene, zes
personen, mevrouw Jobse. 't Staet in 't boek.'
D'r viel een aerzelende stilte. 'Dan wou ik nog graog eèn dieng
vraege. Ik 'ebbe een zeune van zeventiene die niks lust. Ka je vö
'im een schnitzel bakke mee friet en appelmoes?'
Ik 'oorde de frustratie in d'r stemme. Ze schaemde d'r eige d'r een
bitje vö. A 'eêl d'r leven kookte ze vö die rotjoen andere diengen
omdat n niks lustte. Je zou n een schop gee.
Noe bin ik niks te beroerd vö wat dan ook, mae ik bin een fana
tieke kokerik die graog an anderen wil laete ziee dat 'r andere
diengen meugelijk bin dan schnitzels mee friet. Nie dat daè wat
mis mee is, mae d'r is overaol een gelegeneid vö.
Puur op goed geluk gaf ik een gewaegd antwoord: 'Natuurlijk kan
dat, mae ik zou je toch wille vraege om eest even op 't gemakje te
gaen zitten, wat te drienken en de menukaorte te bekieken.
Misschien vaolt 't wè mee. As t'r niks bruukbaers bie zit, zulle ons
wè wat regele. Zei mae tegen die joen dat n z'n eige nie an moe
stelle. Me zulle 'm nie dood doee...'
Gerustgesteld en opgelucht lachte ze 'ardop, dankbaer dat ze
iemand gevonden ao die begreep dat 't voor 'eur ook nie aoltied
eenvoudig was. 'Das goed', zei ze instemmend. 'Toet over drie
weken'.
's Zaeterdagsaevens zat de fermielje Jobse, gepoesd en geboend,
op d'r paesbest an taefel. Ik gieng 'r even naè toe om kennis te
maeken en meneer Jobse te filiciteren mee z'n verjaerdag.
Op m'n gemakje leide ik uut wat 'r op de kaorte stoeng en 'oe ze
dat d'r eige voor moeste stelle. Bliekbaer was zeunlief stevig
geïnstrueerd; ie keek een bitje schoef afwisselend naè z'n moeder
en naè mien, mae ie zei gin onvertoge woord. Ik ao d'r wè vö
