Walvis an 't keukenraèm
Joos Heerebout ei naè d'r buren wiste fietse. D'r ouwe buren die noe
in Noorwegen weune, om precies te zien. In Noe nummer 4 kon je
leze over 't eêste stik van d'r reize: van Zeeland naè Denemarken.
'Ieronder ka je leze over de twee leste stikken van d'r reize.
Eindelienge op de koffie bie de buren.
In 't begun kon ik m'n eigen nog nie voorstelle a'k echt op een
ligfiets bie vekansie zou gaè, maè dat wenden toch nog a gauw,
dus dat 'k toch edaè. 'k Gong eest mie den trein naè
Kopenhagen. Dat is op z'n eigen ok een aeventuur, wan in
Duitsland bin ze nie zö voe die fietsen in de trein, 't Mag wè, maè
nie in aolle treinen.
Deze keêr kwam ik nog a zonder problemen in Hamburg an. Een
vriendelijke Duitse mevrouw in de trein 'ieuw de deure voe m'n
open a me in Hamburg op 't gróte station waere en dae stoeng ik.
Maè ik ao a gauw in de gaten a t'r iets nie klopten. Gróte borden
om de twee meter, daer a op stoeng 'Hier nicht aussteigen'. Ik ao
dae dus glad nie meuge weze. An d'aore kant van den trein was
dus ok een perron ewist. 't Zag er ok akelig uut $k. Smal, doen-
ker, vuul en vol rotzoo. M'n trein in durfden ik Aie mi. Ik docht
'doaken kom ik tussen de deuren'. Dan maè lotje.
M'n perron liep uut in een punt en daè most i» toch de rails op.
Een endje vadder maèkten de rails een bocht. Ilg kon nie eêns ziee
of a t'r een trein an kwam of nie. Maè geliek a k daè was, stoeng
d'r een conducteur naè me te roepen vanof 't echte perron a 'k
most bluve staè.
'O', docht ik, 'noe zü me 't kriege'.
Maè 'k most enkel bluve staè daerom a t'r net een trein ankwam
van achter de bocht. Toen a t'n verbie was, 'ielp die man me mee
aol m'n spul naè de overkant te kriegen en ik kreeg maè een klein
preekje toe. 'Nooit mi doe', zei d'n.
Neêe, dat was ik nie van plan.
Van Hamburg gong ik bie de trein naè Denemarken en van daèr
uut mie de boot naè Zweden. Z' daè fietsroutes, die ik volgde
langs de kust toet a 'k in Noorwegen was. In Noorwegen begonne
de heuvels efifenof. Daèvoor aod 't nie zövee om 't lief ehad.
Tjoengen. 't Leste stik voe Oslo blaèsden ik as een karrepaerd. Bie
een ligfiets ei je dan een extra moeilijkheid a je op wil stappe,
wan eêr a je je voeten van voren op die trappers eit, riedt die fiets
a wee terug! Ik was moei, de bagage woog aolmaè meêr. 't Was
