h
toen a 'k besloten om 't jaer d'r op gin tente mi mee te nemen, 't
Jaer d'r op, jae, want in Noorwegen most ik nog een 'eêl ende.
Dat jaer gong 't echte werk begunne. Naè m'n buurmisje in de
bergen. De leste daègen voe a 'k wig gong, kon ik nie mi praote.
Ik dienke achterof a dat de zenuwen ewist Ik nam den trein naè
Kiel in Duitsland. Eên keer wier ik wee vanwege m'n fiets uut den
trein egoóid. Da bluuf toch aorig voe m'n, ik was aoltied een braaf
misje. In de volgenden trein was een rechte kant (makkelijk voe
m'n fiets) en een vriendelijke conductrice. Dat gong beter. In Kiel
most ik bluve slaèpe, wan de boot gong den aoren dag pas. Op
hotels 'k 't nie zö. Da gaf nie, wan van de fietsersbond ao 'k tele
foonnummers ekrege van particuliere adressen. Mensen die a d'r
'uus openzette voe fietsers. Zodoende kwaèm ik bie lieve mensen,
die me verwenden van 'ier toet ginter, zöda m'n stemme zö wee
beter was.
De volgenden dag was 't feest in Kiel, daè was van aolles te zien en
te beleven. Om twi uren gong de boot en daè in de Kielerbocht
kwamme ons aollerlei gróte zeilschepen tegemoet. Dat was fantas
tisch. Ikke kieke en kieke. Eên ao d'r een vlag mee letters op. Oo...
ooste... ik kon t't nie zö goed ziee, het waoiden nog a. Oostenrijk?
Neêe, daè stong Oosterschelde. Ik viel naèbie van m'n stoel of.
In Oslo logeerden ik bie m'n zuster. Die weunt daè. Den aoren
ochend was ik om zes uren op pad. Ik zou tweê gróte hobbels
ao ze ezeid. Den eêsten dag en dan vadderop nog eên. Gewoonf
begunne, me ziee wè. Om 'aolf achte 's ochens zag ik d'aore kajjt
van die eêste hobbel en ik was nog nie buten aèssem ewist. Dafj
viel dus aolles mee.
v
Ik logeerden bie de broer van een vriend van me. Die is daè orga
nist van de kerke. Dat is daè een bitje aors as 'ier. Je 'elpt ok mee
bie de organisatie van de diensten daè.
Butendien geef d'n ok pianoles en is t'n diri
gent. 't Was leuk om dat aol 's te zien.
De volgenden dag most ik langs een lang
meer, en 't was an aollebeie kanten een groe
ne berg. Een bitje saai eigenlijk. Maè an 't
ende wachten 't plekje Gol. Daè wazze diere
hotels en 't volk in de straèten leek op dat in
Renesse. Daè most ik nie weze. Bie de VW
zeie ze, a t'r nog wè iets was, een bitje 'óger-
op, dat was goekóper. Ikke daè naè toe. Ik
was een paer uren bezig, maè 't goeng toch.
Ik 'oefden nie te vee te lópen en de yoghurt
onderweg uut m'n tasse smaèkten hemels.
Toen ik op d'oeve kwam, daèr a ze een 'oute 'uusje aodde daer a
'k in mocht voe vuufendertig gulden, vertelden de boer a'k vanof
Gol zeker zevenonderd meter eklommen ao. Tjoengen.
De volgenden dag naè benee en wee naè boven; ik was nergenst
mi benauwd voe. Toen kwam de twidde hobbel, daèr a Marian
over verteld ao. Da gong zachtjes an, steeds maè deur. Ik dronk
koffie op een 'oeve mie aol spulletjes van vroeger en aolles van
'out, prachtig mooi versierd.
's Mirregs deur een pas en toen was ik aneêns op zö'n plaètje van
een fotoboek. 'Oógvlakte in de bergen. Aolle soorten groen en
gries, mos, moeraslucht en besneêuwde toppen.
Machtig lieve, en daè was ik zomaè bie m'n fiets. Nie te gelóven.
Elfonderdzevenendertig meter boven de zeêe, stoeng d'r op een
horretje. Voe mien was 't net of a 'k de elfstedentocht ewonnen
ao. 'k Wier butengewoon vrolijk, daè stik op m'n eêntje.
An 't ende van de vlakte naè benee; goed je stuur vastouwe, kieke,
op tied remme en maè freewheele. De bergen groeiden en groei-
