-
'Oh,' zei Laurus, 'a 't nie meer is.' En voe a Leuntje d'r erg in ao,
'Of 't een vrouwtje of een mannetje is, netuurlijk.'
ebroke. Daè zit gips om'eene. Dat beên is zö zwaer as lood. En
daèrom 'angt t'r een ketrolle an. Dan kunnen ze 't optrokke en
wee neerlaète.'
"k E ok een bedde eziee waèr a zusters gerdienen omeene edaèn
ao,' zei Laurus.
'Dat 'k ok eziee,' zei Leuntje. "k E ok eziee wien a daè lag.'
'Wien dan?' vroeg Laurus, 'daè waère gerdienen om dat bédde
'eene. Dat kun nie ezieen
"k E deur de kieren ekeken,' zei Leuntje. 'Ik zag dat t'r een 'eêl
oud vrouwtje in bedde lag. De zuster ao een kaerse tussen de
'annen van dat wuufje estoke.'
'Waèvoe ao ze dat edaè?' vroeg Laurus.
'Dat doee ze aoltied a je dood gaèt,' zei Leuntje. 'Mie die kaerse
motte ze an 't licht van den 'emel dienke.'
'Daè geloóve ik niks van,' zei Laurus. 'Weet je waèvoe a die kaerse
is? Ze steke die kaerse an en dan druupt t'r kaersvet of. Das
kokend 'eêt. Dan kunne de zusters ziee of ze nog leeft. A ze nie
dood is, gae ze schreêuwe van de piene. A ze wè dood is, laète ze
dat kaersvet maè deurdrupen. A d'r 'anden glad onder 't kaersvet
zitte, wete de zusters dat ze echt dood bin.'
'Jao,' zei Leuntje, "t za wè waer weze. Schiendoód is ok verschrik
kelijk, want dan 'oor gin mens da je in de grond ligt te schreêu-
wen. Daèrom mot je ok gin jonge katjes doödgooie en begraève,
want katten bin stik taai'.
'Toch kun je nie aoltied ziee of a 't poezen bin of kaèters, a ze zö
kleine binne,' zei Laurus.
'Neê,' zei Leuntje, 'maè je kunt 't wè ziee a je goed kiekt.'
'Waèran dan,' zei Laurus ongelovig.
"k Zegge 't alleêne a 'k die bollekette van joe kriege.'
Laurus docht an z'n bollekette, een mooie blaeuwe bollekette dij!
a t'n a daègen lank in z'n broekzak ao. Ie was t'r zö vernikkeld op
dat n d'r nie an dienke most om n wig te geven. Ie zei: 'Jao, 'k
Noe numme
bin d'r een bitje Ie bedocht z'n eigen. 'A je d'r noe 's tien mur-
pels bie doet, dan misschien... 't Kan wè tegenvaolle, dat geheim
van joe. Dan 'k tenminsten nog een paer murpels a 'k n kwiet
bin voe niks.'
'Jie bin een gierige schieter,' zei Leuntje. 'Tien murpels voe eên
zö'n stomme bollekette.'k Mankeêre 't nie 'ier.' Ze wees mie d'r
vienger naè d'r vur'oöd.
Laurus was bliee dat n de bollekette in z'n zak kon 'ouwe.
"k Zegge 't zö wè,' zei Leuntje naè een stuitje. 'Ik wille die bolle
kette 'êlemaèle nie.'
Laurus vertrouwden 't nie en zei: 'Je mot er zeker iets anders voe
'Jao', zei Leuntje, 'dat ei jie goed eraje. Jie mö mien drie kusjes
geve.'
ao ze a drie kusjes te pakken op d'r vuroöd. 'Eên, tweê, driee.'
Leuntje was een bitje verbouwereerd deur de plotselienge actie
van Laurus. Ze begreep dat ze de bollekette noe kwiet was en het
geheim ok nog most vertellen. Ze zon op een tegenzet, maè ze
kon op dat ogenblik niks vinden.
'Komt 'r nog wat van!' zei Laurus ongeduldig.
'Dan za 'k 't maè zegge,' zei Leuntje gewichtig. Ze besloot om d'r
geheim maè bie stiksjes en bitjes pries te geven.
'Ei jie zö'n jonk poesje wè 's onder z'n staert ekeken?' vroeg ze.
'Onder z'n staèrt?' zei n. "Oe kom je daè noe bie?'
'Nou, dan kun je 't ziee.'
'Wat ziee?'
'Waèran dan?' zei n ongelovig. "Oe kun je dat noe an een katte-
kont ziee?'
'Nou dan mot je goed kieke.' Ze wachtten expres om z'n geduld
op de proef te stellen.
