'A dien rammelaer achter dat wuufje anzit, netuurlijk. Kiek, dan
zit n d'r achteran en dan begunt n te rieën, zei m'n moeder, en
slaèt n mie z'n poten tegen de planken van 't kot. En dat liekent
op rammelen. A 't wuufje moee wordt van 't wigrennen, sprieng
d'n rammelaèr d'r boven en een maènd laèter krieg 't wuufje jon
gen.'
'Dat 'oef je mien nie te vertellen,' zei Leuntje. 'Dat weet ik ok
wè. Maè ik weet nog vee meer.
'Jie schept aoltied op, maè je weet nie meer as ikke,' zei Laurus.
"k Za vertelle a je iets voe me doet,' fleêmden Leuntje.
'Jie wil t'r aoltied wat voe vrom zei Laurus. 'Jie bin in'aèlig as
een koeie die lig te herkauwen. Ze 'aèle 't op en slikke 't wee in'.
'Ik za je 't 's uutlegge,' zei Leuntje die d'r eigen nie van de wies
liet briengen. Ze gieng mie d'r gezicht vlakbie Laurus. 'Steek je
tonge 's uut,' bevool ze 'm.
'Kiek noe doe ik mien mond open.' Ze maèkten een ronde ope-
nienge mee d'r luppen. 'Noe mö jie die punt van je tonge in mien
mond steke,' zei ze wee op een bevelende toöne.
'Dat vind 'k vies,' zei Laurus. 'Bah, dat doe 'k nie.'
'Da' s glad nie vies,' zei Leuntje. 'Dat doee de gróte mensen ok as
ze een kus geven.'
Laurus keek t'r wantrouwig an. Ie ao nie de minsten zin om z'n
tonge in dat gat tussen d'r uutstulpende luppen te steken. Maè
Leuntje gaf nie op.
'A je 't nie doet, za je nooit weten 'oe a 't gaèt mie de rammelaer
en z'n wuufje. Doe 't noe maè, 't stel niks voor. Ik za je nie biete.J
Jie bin een bangen schieter en een een kleutertje, a je dat nie Ji
durft.' Jï
Laurus gaf 't op. Ie maèkten een punttonge en stak n zö varre as'p
kon in de mond van Leuntje. Ie voelden z'n tonge in 't laeuwe
spiesel van Leuntje d'r mond drieve. Ie von 't maè vies, en ie wou
z'n tonge terugtrokke, maè Leuntje zoog n zö vaste as ze kon. Ie
Noe nummer 5
wou gaè schreeuwe, maè ie kon gin geluud maèken. Toen gaf n
Leuntje een douw dat ze wè los most laèten.
Jie kunt t'r ok niks van,' zei ze. 'Jie bin een ventje van niks. Wou
ik 's lekker voordoee 'oe a 't gaèt bie dat puntje en dat rondje en
noe wor je kwaèd.'
Ik begriep 'r niks van,' zei Laurus. 'Ik vind 't alleêne maè vies. Joe
mond is zö nat as een slekke van binnen.'
'Ik gelöve dat jie nog nooit een rammelaer mie een wuufje bezig
ezien eit,' zei Laurus, 'want jie mag t'r nooit naè kieken, dat ei je
zelf a 's ezeid.'
Nee, vaoder vin 't nie goed, maè ik a dikkels genoeg stiekem
ekeken. 'k E zelf wè 's een rammelaer bie een wuufje ezet.'
