'n Bitje stimuleern Tweê coureursveraoln uut Zeêuws-Vlaondern Jan Bruens i. 'k Was vuuftien jaorn toen ik begon mee wielrenn bie de aspi- rantn. Dao wier niks anders gebruukt as boerenbrood mee een schelletje 'espe. D'r wiern geên middels gebruukt bie d'aspirantn of nieuweliengn. As amateur begin je mee vitamines te werkn. Das 't énigste eigenlijk. Mee andere renners wier d'r wel is over doping gepraot, zó van: dit is dit en dat is dat. 't Is meêr van je èt de klok 'oórn luuen, mao gin mens weet waor a de klepel 'angt. En je weet ook nie 'oe an 't spul te geraokn. Waorom da spul pakn? 't Is nie vo 't geld of zó. 't Is meêr compen- saotie vo nie goe mee te kunn of een gebrek an training te com- penseêrn. A je een keêr minder goed gereen ao, nam je wel is van V11 die 'artjes of van die roóie of groene toestandn. En ook wel a je geên tied g'ad ao vo te trainn. Achteraf gezien 'êle simpele diengn. Je wier d'r aleên mao zenuwachtig van. Toen 'k vo de tweêde keer begost te fietsn bie d'amateurs èn 'k vee spul gebruukt. Dat 'ouw je toch. Om nao een redelijke trai ning toch da bitje meêr te kunn geevn. Om makkelijker mee te kunn en pries te rieen. Om mao van voorn te kunn zitn. Maor 'n topper zou 'k toch nooit nie meêr geworn zien. Da goeng lang van z'n leevn nie. Je pakt vo da klêne bitje meêr te kunn geevn. En da doet 't. Ik paktn Captagon en Dexidrine was d'r ok al. 't Was toen a nie meêr bie den apotheek te kriegn. Je most die spuln van eên van de renners zien te kriegn. Je most eevn weetn van 'oe of wa. Tusn de mann onder malkander wier da geregeld. 't Was in de jaorn zeventig dan wier der ok mee 'ormoonn geëx- perimenteêrd. Da kwam van de dokters en d'r waorn joengens die an da spul begonn. 't Mostn nie eêns coureurs zien die da spul van de dokter aodn, mao gewoon van een ander iemand die da voogeschreevn kreeg vo spierversterking of tegen vermoeideid. 't Goeng via,via. 'k Za je een keêr een ander veraol verteln. 'k Was ergenst in de Waoln op vakance. Mee de tente en 't 'êle gezin d'r bie. D'r waorn mensen die 'aodn ook koersfietsen mee en daomee raoknde ik in contact. Dao goeng ik ook mee fietsn. D'r zat een 'êle ouwe beroepsrenner bie, nao de zeventig liep die toen a. Iedern dag drogeerdn ie z'n eign. Ie zag zó grauw as een padde. 'k Zien wè

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 1999 | | pagina 5