Z'eêuw I: 'M'n adde mar eên onderbroekje'
Noe nummer 5
Jaontje is gebore en getoge in Zierikzeê. In d'r knusse 'uusje vertel ze
d'r verael. Levendig, gezellig. Druk in de weer mee koffie en koek.
Nae een lang leven van 'ard werke woon ze nog aoltied op d'r eige en
dat gae nog 'eêl goed. Ze zag 't levenslicht In 1914, in de
Steiltjesstraete. Dae woonde defemilie in een klein 'uusje. Laeter
kochte ze een bakkerie op de Varremart.
'Ik dienke d'r dikkels an om nae een bejaerdenuus te gaen. Zö
ma, vö de gezelligheid. Ik bin een gezelligheidsmens en sind a
m'n man overleëen is, zit ik nog al 's allênig. De kinders komme
natuurlijk wè zö vee mogelijk langs, daer 'k nie over te klaegen.
Mar in 't bejaerdenuus zitte ok vee vriendinnen van me. Die ken
ik a vanuut den tied dak nae de bewaerschoole gieng. Tot nog toe
gieng 'k d'r vee op bezoek, ma m'n bénen wille alsma minder. En
'oe minder ik weg kan, 'oe meêr ik de gezellegheid mis.
Jammer genog 'k m'n vaoder eigelijk nie gekend, want die stierf
a toen ik nog ma vuuve was. Dat was een groot gemis. M'n moe
der bleef achter mit een zwaere hypotheek en vuuf kleine kinder
tjes, waevan ik d' oudste was. Gelukkig is de knecht aoltied
gebleeve, dat was een 'êle steun.
'Oe m'n dat financieel aoltied gered 'ebbe? Tja, 'ard werke, ee, 'oe
klein da j' ok was. En m'n ebbe ok 'eêl vee steun g'ad van opoe,
die een snoepwienkeltje 'ad. Die breide ok zwarte broekjes vor
ons en kousen. En as die te klein waere, dan wiere ze angebreid
wan d'r wier niks wegegooid. M'n tante was naoister, die naoide
aoltied jurkjes vor ons. M'n waere aoltied netjes, 'oö.
M'n zaete bie de nonnetjes op de bewaerschoole. Op een keer
wier d'r schoolgeld ingevoerd; tien cent moste m'n gae betaele.
Ma dat adde m'n nie vanwege die zwaere hypotheek die op de
bakkerie zat. Toen m'n moeder 'eur beklag dee, zeie ze bie de
parochie: 'Maar we hielden u voor een draagkrachtig gezin!'
En as m'n 't nie adde, moste m'n nae den aermen. Oh jae, goster,
