dan kreeg je van de prochie bonnetjes vö vleis en vö brood. M'n
waere zo aerm, m'n adde mar eên onderbroekje, 's
Zaeterdagsaevens wiere m'n om z'n beurten gewasse in de kook-
ketel. Daenae gienge onze broekjes in dat zelfde waeter en die
wiere an de lijn liengs den oven g'ange. Die nacht gienge m'n in
ons blóte kontje nae bédde, en 's zondagsochens adde m'n wi een
schoon broekje an. Ma m'n adde 't goed bie moeder, 'oö, en
'onger ebbe m'n nooit geleeë wan m'n konne aoltied een boteram
pakke.
In m'n schooltied was 'k loópmeisje vö de dames Fokkelman van
de 'oeiewienkel op den Dam. Dat betékende dat 'k vö da'k nae
schoole gieng, eêst booschappen most doee vö die dames, soms
'eêmae buten de stad, en pas daenae gieng 'k nae schoole. Om
twaolf uure most 'k wi gae vraege of t'r booschappen waere. Dan
ete, gauw afwasse, wi nae Fokkelman vor een nieuwe opdracht en
dan wi gauw nae schoole. Nog vö dat de schoole uut was most 'k
nae de vrachtrieërs op de Kraene, anders waere ze a vertokke. En
dan wi mit 'oeien nae Fokkelman.
Dat 'eb 'k m'n 'êle schooltied gedae. Natuurlijk kwam 'k aoltied
te laete op schoole en gieng 'k te vroeg weg. Dat kon nie anders.
D'r was 's een nieuwe meêster, die kwam uut 'Olland en die
begreep dat nie. Daer 'k toen straf van g'ad omdat 'k zöma weg
liep uut de klasse. Dat 'ebbe 'k 'eêl erg gevonde. Die meêster wou
aolles percies volgens de regels want dat was n zö gewend. Ma ja,
dat kon 'ier natuurlijk nie, "bie ons gieng 't aomae nie zö percies.
Bie ons vloge ze as beêsten deu de klasse en de klompen vloge
soms deu de gangen. J
Mit de Paeremart en de kèrremisse leurde m'n mit oliebollen^
M'n wat motte werke. As m'n niks te doen adde, gienge m'iqr
vriendinnetjes 'elpe die schoenen rond moste brienge. Ma lerj?
deeë m'n nie, alléén ma de Catechismus. Vö de rest adde m'n gin
'uuswèrk.
n o e nummc
Mit de bakkerie gieng 't nae m'n schooltied bergafwaerts. D'r
kwam 'oe langer 'oe meêr concurentie. Albert Heijn kwam en
Verkade. D'r viel vor ons aolma minder te verdienen. Toen de
waeterleiding angeleid wier in de stad, gieng moeder kostgangers
'ouwe. D'r 'eêl wat van die mannen bie ons in de kost gelege.
En 't was goed bie ons, want d'r was altied lekker eten uut de
bakkerie. Ma 't was 'ard werke natuurlijk mee aol die was en ma
eên kraentje, ka je begriepe! En toen de elektriciteit angeleid wier
op 't eiland, 'adde m'n ok kostgangers. Och, m'n 'adde laeter
eigelijk aoltied kostgangers, ok in den oorlog bie de bunkerbouw.
En toen d'r in de bakkerie 'eêmae gin boteram mi te verdienen
viel, ei moeder een petatwaegen gekocht. Toen zeie m'n aomae:
'Ma moeder, je wor toch gin kèrremisvrouwe? Dae doee ons nie
an mee, 'oó!'.
Ma wat m'n d'r g'olpe mit z'n aollen! Dat wat een gezelligen
tied, aolle kinders 'ielpe mee en onze verkeringen ok. Den eênen
dee aerepels schelle, den aoren dee der schiefjes van sniee, een vol
genden maekte d'r reepjes van en opoe dee aolles in 't schuurtje
koke. Daenae gieng 't nae de petatwaegen. 's Zaeterdags stienge
m'n dan mee z'n aollen petat te verkópen op den O uw' 'Aeven.
En op kèrremissen stienge m'n nog aoltied mee oliebollen. Dan
'adde m'n aomae een wit schorte an, dat was mooi 'oó, dae was 'k
groós op. Soms gienge m'n ok mit de waegen nae Schoddebozze
of nae Renisse.
M'n wè vee gewerkt, ma 'k een 'êle mooie jeugd g'ad, ik kan
nie anders zegge. Vee beschermder as noe.'
