De paeling loopt nie zö 'ard
Eric Rotte
De deure klemde een bitje. De 'angen waere ingeslete van jaeren-
lang misbruuk deu de schoónfermielje. Ze aodde best een bitje
zuniger mee die deure om kunne sprienge, vond de man.
Bievóbeeld deu nie zö dikkels te kommen.
Ie gaf een flienke snok. Ineêns schoot 't deurgat waegenwied
open.
Ooit was n waerschienlijk best een sterke vent geweest. Z'n
schouwers waere nog breed en ie stoeng breêduut. Een stel versle
te slippers 'ienge ongeïnteresseerd onder z'n mee dikke laegen eelt
begroeide voeten. Een slobberige joggingbroek ieng 'alf van z'n
eupen en z'n 'aer was zö vet as een slekke. 't Was net of ik tegen
Archie Bunker anliep. Mae dan een 'alve meter gróter.
Z'n oogleden 'ienge een bitje af. Z'n mondoeken stoenge nae
boven en z'n ogen twienkelde.
Ie rechtte z'n schouwers en lachte nae me. 'Komt 'r in'.
'Heu. Ik bin Erie.'
Zwiegend schudde n m'n and. Ik voog m'n voeten en liep de
gank in. 'Loop mae deur. Dae binnen ka je toch geen schae doe'.
Ik draoide deu 't deurgat en stootte m'n kop tegen een muur van
sigaretterook. 'Goeiendag.'
Moeders zat breêd op de meest prominente plekke van 't uus: de
gróte bank, lijnrecht vö de tv. 'Ondervuuftig kilo en heerser over
leven en dood. In ieder geval in 'uus. Ze lachte vriendelijk nae me
en trok an d'r peuk. De mist wier dikker.
'Loop mae deu naer achter'. Ik knikte vriendelijk tegen wat
ongetwufeld ulder dochter moe geweest zien. Dae zaete nog wae
vier of vuuf gasten op een propje op 't verslete bankstel. Ik knikte
nog 's en liep deu.
De keuken was misschien nie nieuw, mae ie was brandschoon, 't
Keukenblok ao een 'oog Praxisgehalte. Lichtgrieze formicadeur-
tjes mee aluminium grepen. Tegeltjeszeil mee een dessin van
ouwerwesse rooie plavuzen was zurgvuldig tegen de wanden en 't
