slaèpen, veraol a 't volle maène was, leken ze wè van den duvel
bezeten.
Laèter 'k n 'ekend op z'n driewieler mee hulpmotor. Gin mens
wist persies 'oe at n daè in terecht gekommen was. Daè waèren
vee verhalen over. Daè bin aoltied vee verhalen op land as t'r iets
biezonders gebeurd is. Je weet nooit persies wien en wat je geló
ven mot. Daèrom kun je 't beste alleêne dat geloven dat a je mie
je eigen ogen ezieen eit.
Wat ik ezieen was een man mie 't gezicht van een iezebieter en
soms mie een tasse vol 'aèzen en kernienen, fezanten en petriezen.
't Meêst geloófwaerdige verhaal was dat n z'n eigen in z'n voeten
eschoten ao, toen n z'n geweer an 't schóne maèken was en dat n
daènaè nooit mi lópen kon.
Een ander verhaal was -en da kon ok wè waer wezen- dat 't deur
d' onnen ekommen was. Ie zou d' onnen zó mie de karwasse eslo-
gen da de lucht zwart wier van 't gejank. Ze waere zö deur 't
dolle 'eene da ze n ebeten ao in aollebei z'n benen. De lappen uut
z'n kieten. 't Was gae zweren en eên van z'n benen was of'ezet tot
boven z'n kniee.
't Mooiste verhaal was dat 't op>een gróte klopjacht gebeurd was.
D'r zouwe jaegers van 't Koninklijk 'Uus bie ewist Prins
Bernhard en de Franse president en een paer Afrikaanse stam'oóf-
den en die zouwen per ongeluk mis'eschoten Misschien dochte
die dat ze op de apejacht waljre. Dat was een borrelverhaal. i1
De stropers ao d'r eigen verhaal. Die ao n zelf an'eschoten omdat
ze dochte dat n een vette petries was die a ze 'oorden roefelen in, 't
gos an de duifkant. Ze ao d'r een schot 'aègel op of 'evierd mie fc
aolle gevolgen vandieen.
Mae 'oe at ok 'ekommen was, ie was een beên kwiet, en op diei'
plekke van dat beên lag noe z'n jachtbuit voe zö varre a 't nie in
de tasse op z'n rik kon.
Op een nacht was de koninksjager verdwenen. Ie was gae jaègen 's
aèvends en den 'êlen nacht in de polder ebleven. 'Eêl de buurte
ao mee'eholpen om n te zoeken. Aolle boereschuren, juunrennen,
ouwe koten op 't land ao ze of'ezocht. In aolle duiven, gruppen,
koeiepitten en waètergangen ao ze edregd maè nerges ao ze een
spoore van z'n evonden. Ze ao de moed a op'egeven tot a op een
dag z'n liek bie 'oog waèter op 't schorre was an'edreven. Wee
waèren d'r vee verhalen die a aollemaèle waer zouwe kunnen
wezen.
A je an j'n ende komt, kan dat op vee menieren. En je ei nie voe
't zeggen op welke meniere. Wat de koninksjager angaèt, 'k d'r
een meniere van ont'ouwe. De rest bin 'k vergeten, 'k Zou d'r
nog een paer bie kunnen verzinnen, mae die zouwen minder echt
wezen dan die ik ooit 'oord
't Was op een stikdoenkere nacht en de maène stoeng vol an den
'emel. De twee jacht'onnen die a an de driewieler vastzatten,
waère uut d'r gewone doeen. Ze waere wild en onrustig, 't Leek
wè of ze overaol wild roke. Daè moste zeker stropers op merote
wezen. De koninksjager ao d'onnen nie mi in d'and. Ze trokke de
driewieler aolmaè varder de polder in, dwas deur 't land. Ze waère
glad deur 't dolle 'eene. En ze iuusterden nie mi naè z'n bevelen,
lneêns stoenge ze voe een waètergank. Ie prombeerden ze nog in
te 'ouwen, mae d'r was gin 'ouwen mi an. De driewieler, d'onnen
en de koninksjager stuukten over mekaore in 't waèter. Daè
stoeng een straffe stroom, want de sluzen waère open 'ezet. De
kanten van de waetergank waere te 'oóge om d'r tegenop te kru-
pen. Ie ao 'arde brullen egeven en gróte vloeken, mae niemand ao
't ehoren. Joósje Pik zelf ao den bie z'n klatten epakt.
Ie dreef mie d'onnen naè de Schelde. Me de vissen, de mossels en
de krabben mosten niks van 'm Daerom dreef n terug naè 't
land en zö vonden z' m daègen laèter op de schorren.
Noe numme
