't Is 'artje zeumer en de camping achter 't ^of van de zeune van
Pier, die 't bedrief van z'n vaoder overgenöme eit, stae feitelijk vol.
Mae vo gasten uut Zeeland, die 'zó joenf: nog zien en dan zó
schoóne Vlaamsch kunn klapn', zöas Pie£ zeit, zoeke ze graog
een plekje.
Taele speel een belangrieke rol 'ier in 't Franse gedeelte van de
West-Vlaomse Westoek. Zeker bie de iets ouwere gêneraoties oor
vee over en in 't plaetselijke Vlaomse dialect gepraot. Mensen
vanaf een jaer of veertig praote Vlaoms, kunne 't verstae of d'r
op z'n minst vee 'erinneriengen an om a ulder ouwers of groót-
ouwers 't praotten. D'r bin d'r nog ienkele tienduzenden op een
totaal van 120.000 inweuners die Vlaoms kunne praote.
Joenge gasten ore deu de ouweren vo een belangriek deel beoor
deeld op ulder kennisse van de streek en de ouwe taele. Joengeren
die a 't Vlaoms nie verstae, alia. Mae die a 't nie wille verstae of
nie wille wete da ze in een Frans stikje van Vlaenderen weune,
daer ei je bie mensen as Pier de Witte nie mee an te kommen.
Den Krommen 'Oek lei zo'n bitje tien kilometer van de kust, ten
zuudoósten van Duunkerke. De Belgse grens is nie verre weg:
Veurne is deu de polder mae negen kilometer weg. 't Ge'uchtje
'oor bie Les Moëres, of De Moeren, een gemeênte mee een paer
'onderd inweuners die omsiote oor deu de 'Riengk' of de
'Riengvaort', een afwaeteriengskanaol. De inweuners bin noga
men
Bie de burgerlijke stand van Les Moëres kenne ze n as Pierre
Dewitte. Mae zelf eit n liever a je 't 'geweun up zien Vlaamsch
zegt': Pier de Witte. Dat n noe in 't gemeêntuus as Dewitte is
terug te vinden is a 'eêl wat. Vlak nae den oorlog, toen a aolles
dat a nae Vlaoms en 'Germaans' rook per definitie naebie een
gevaer vö de Franse republiek vurmde, eit n zelfs een stuitje
LeBlanc g'êten. Dat miek n in de jaeren zestig ongedae: 'LeBlanc
'eêtn, da goeng mien te verre', zeit Pier, landbouwer in ruste te
Kromen-Houck. Of den Krommen 'Oek, zöas ze daer in de Noord-
Franse^ polder gewoon bin te zeien.
WEST-CAPPEL
