Dan goengn me, mee z'n achtn, verder op weg nao Bresjes en
d'Oöfplaote. Daor is't goed de moeite. Mee de weersverande-
rieng veranderde ook 't taolgebruuk. Vaste uutdruksels as 'Tied
veur een pafke' maoktn plaots vo 'Pupeschaft'. En vo 'drets en
brol' kwaomn noe 'smèrlapn en motzakn'. As t'r een keêr vee afval
gevondn wier, 'eêtte da sarcastisch een goudmiene. Bresjes is een
Eldorado... Op sommigste plekn was 't bienao onbegonn werk 't
uutmekaore gevaln piepschuum op te ruumn. D'r was vee van en
't lag overal, 't Gebruuk van da spul moe an bandn geleid worn.
Ampersant wiern d'r ook nog een paor briefjes van vuufntwintig
guldn gevondn en ook een paor lege portemonnees.
Mao 't was toch al een brokke smèrig, daor in Bresjes. D'r most
goe sjette gegeevn worn. Zou 't geên goed idee zien an bedrievn
en supermarktn verantwoordelik worn gesteld vo 't netjes 'ouwn
van udder omgevieng? Zöas gewone mensn d'r stoepje schuurn.
't Zou een brokke scheeln. -
Onze collega's Ali en Cisco probeern te moed d'r in te 'ouwn,
mao da val nie mee. Ali mag definitief 'ier bluuvn nao vuuf jaor
van onzekerheid en Cisco zit na zeven jaor Bresjes nog altmaoran
in de zenuwn. Ali kan noe plann maokn en dao wor op een goeie
maniere mee gelachn. 'Wa vo vrquwe zoek je dan, Ali? Wit of
zwart of mee gróte tetn?' Ali is verstandig en gaot er nie op in.
Laoter op den dag praotn me over de invullieng van vrieë tied.
En wee wor de goeïge Ali een oóre angenaoid. Den eênn zegt at
ie nao den tv kiekt, den ander^i gaot in z'n 'of werkn. Carlos ei j
een ander tiedverdrief, zegt ie teegn Ali: 'An 'k-ik tuus komn, J
smiet ik m'n vrouwe op de keukentaofel, dan trek ik 'eur broek a|
en dan weet je 't wel, ee'. Jjf
Ali kriegt een rooien kop, mao Carlos lacht en zegt: 'Ali, man, 't/
is mao boereleute, 'oor. Ze zie me ankomn'. S
Dan is 't in Oóstburg te doen. Das ook een brokke smèrig. Me
zien 't gliek a: 'ier zien nie genoeg vuulbakn. Werk genoegt. Den
eêstn dag eetn wudder in de kantine van Albert Heijn. An de
muure 'ang een plakkaot waor an de balansresultaotn op staon.
De ciefers valn teegn. Iemand van ons leest dat in de volle kanti
ne 'ardop vo en voegt er nuchter an toe an de resultaotn bie de
Cl000, waor me gister waorn, stikkegoed waorn. 'Judder motn
een keêr wat 'arder werkn, mensn!' Dao kos gin mens mee lachn.
Ons groepje wier altmao kleiner. Noe was 't Albert die ons most
verlaotn. Ie 'ad 'alfweg 't project vast werk gekreegn. Leutig was
anders, want ie liep zó wè z'n premie van vuufhonderd guldn mis.
Me gieng deu mee z'n zevenen. Vuuf ton zwerfvuul wier d'r in
totaol verzaomeld. En vier man kreegn terwiel an ze an 't project
werkendn of kort daorop vast werk. 't Za stil worn achter de gera
niums.
Op een van de leste daogn van 't project was t't 'eêl schoon weer
en daorom kreegn me overal bier angebooin. D'r wier dan ook
meer gepraot as anders. Eên van ons zei in de kantine van de
dienst Gemeêntewerkn in Oóstburg an d'r te weinig vuulbakn in
de gemeente waorn. Ie kreeg een flienke veeg rond z'n oórn: 'Das
beleid. A je da wil verandern, moe je je kandidaot steln vo de
gemeen teraod.'
Nao zo'n positieve reactie 'aon me 't wè gezien. Onze vuufonderd
guldens waorn een pleister op de wonde.
Noe nummer 6
