Walchersche Vertellingen
Schetsen en Novellen
H. E. BEUNKE.
ran arnhem-dieren ran
zeiën was ie op een stoel naest de besteeë neer gevaollen. Daer
oad ie in gezonde daegen nooit over gedocht, da z' n vrouwe zoo
sterk, aoltied zoo gezond en vrooilijk, zou kunnen sterven.
Spreken kos ie nie toen ze 'm dat aolles zee; ie oa we willen julen,
mae da kos ie ok nie. Ie was nie in staet om ies te doen en 'oorde
nie as ze ies tegen 'm zeeën. En goeie bure kwam zoo noe en dan
es kieken en ao de guus mee nae der eigen 'uusje genommen.
Maer op een goeien aevend oa Betje gezeid: 'Toe Cursjaon, 'ael de
guus nog es, 'k zou ze nog wel es g'n dag willen zeiën; wan 'k
voel-ikke genogt, da 'k 't nie lange meer maeken za'. As een
droenkige man was ie de deure uutgegae, om te doe wa ze 'm
gevrogen ao. Eén voor één ao ze der kinders g'n dag gekust en
toen ao ze 'm gevrogen om der wat op te lichten, omda ze 't zoo
hangen ao. In z'n ermen leiënde, zee ze 'm nog: 'Je moe nie aol te
triestig zien Cursjaon; - zurg voo de guus'. Toen ao ze 'm ok
gekust en 'eel zachtjes gezeid: 'G'nnacht Cursjaon!' Een bitje
laeter ao ze zwaer gezucht, en toen ie over der 'een boog, was ze
dood!
Dat aolles zag ie wee voo 'm en 'oorden ie weer, en d'eene traen
liep nae den aoren langs de kaeken. 't Was aolles duuster in en
rond 'm, - een pelzier in de daegen, die kommen moggen kos ie
net zoo min zie as de zunne die daer achter de grieze wolken zit,
zwaer en zwart as lood, as of ze z'n verdriet nie kos anzie en mit
'm treurden over z'n verlieslj Ie wou zoo graeg dat ie dae lee, wae
noe z'n Betje was, in die nauwe kiste, waer ie aoltied zoo bange
voo gewist was, seed ie z'n vaoder aod 'elpen begraeven. J
En overmergen zouën ze der a kommen weg'aelen, vor aoltiedffc'n
'uus uutdraegen, da ze 'm zoo vrooilijk ao weten te maeken. Dan
zou ie alleenig, 'eel alleenig zien mit de guus, die mae nie kos|en
begriepen waer moeder toch bleef en waerom vaoder maer aldeur
juulde en nie tegen ulder sprak... Erme Cursjaon!
TWEEDE DRUK
CSSQ YBÉ YBES Co. CSZÜ
Omslag van Beunke's bundel uut 1907.
