StofFeliene. Ze zette d'r waste neer en goeng deu 't zolderveinster
leië. De karwei was zó 'eêl groot nie en Klaois a 'eêl gauw een stik
of acht pannen d'r ingedouwd en onderwiele stoeng 't vrommes
d'r bie te kieken en zei zö noe en dan is wat.
Klaois ao nog nooit gin meisje g'aod, en toch was n al 'alf de
twintig, en noe n 'eur 's goed bekeek, docht n zo bie z'n eigen:
'Die StofFeliene 'eit toch wè een aordig smoeltje,' en onderwiele n
dat docht, schuufde n de pannen in mekaore en kwam 's eventjes
in de goote bie StofFeliene zitte: 'Ik zal ik den brand d'r is inste-
ke,' zeide n en 'aelde z'n tabaksdoóze uut
z'n zak en begon een puupe te stoppen en toen n dat gedaen 'ao,
vroeg 'n: 'Ei je 'ier nie een sulfertje of een gloeiende krikke?'
'Bi je noe 'êlemaele gek!' riep StofFeliene, 'Dienk je, dat ik sulfers
of vier in m'n zak
'E nêe,' zei toen Klaois weer, nêe, maer ik gloóf ik dat jie vier
in j'n ogen eit!'
'Ik vier in m'n óogen riep StofFeliene, die 't fiene van de zaeke
nog nie begreep, of nie begriepe wou.
'Jae zeker', zeide n en ie streek ze 's onder de kinne.
"Oor 's, mee die aorig'eid moe je nie ankommen, 'oor, ik bin ik
daer niks niemendalle op gesteld! Doe dat bie je meid!' zei
StofFeliene.
'Bie m'n meid?', zuchtte Klaois, 'Ik wou ik da 'k er eên ao!' Toen
'aelde een z'n tintelkot uut z'n zak en begon vier te kissen.
'Noe, maer as jie nog gin n^eid eit, dan bin ik je meid nog nie!
Wat dienke je wè! As den domenie 't 's zag!' p
'Bè noe, dan zag n 't. Ie za z'n wuuf toch ook wè 's onder de 'i=
kinne gekieteld Maèr zeit, StofFeliene, aolle gekkig'eid op em
stokje, ei jie al een joengen vö de kossemisse?' h
StofFeliene wier d'r mee begae en zeide zoetjes: 'Bèneên-ik' enj?
toen snoot ze d'r neuze.
'Kiek, as wilder dan 's kossemisse 'ieuwe?' zei Klaois, stak z'n
pupe in 't tintelkot, dee een paer trekjes en keek StofFeliene
onderdeur de luifel van z'n pet van terzieë an.
'Jae, ik weet ik 't nie, 'oor! As den domenie 't maèr 'ebbe wil!'
'Zou den domenie dan nie 'ebbe wille da je trouwt?' vroeg Klaois.
'Maer bi jie noe staepelzot, wie praot er noe van trouwe? Al 'ouwe
me noe ook a kossemisse mee mekaore, daerom trouwe me nog
nie!'
'E neêe, StofFeliene, maèr 't kan d'r van komme!'
'Verdien jie dan zövee, da je d'r een 'uusouwen van onderouwe
kan?'
'E jao'k, jao'k! Ik verdien ik noe zeven gulden in de weeke!
En, en
'Noe, wat wou je nog meer zeie?'
'En as 'k aoltemet goeng trouwe', zei Kees en ie keek StofFeliene
zö raor an, da ze d'r 'êel aordig gevoel van onder de beuk kreeg,
'kiek, ik wed ik da 'k dan wel acht gulden in de weeke kreeg,
want, a zei 'k 't zeivers, ik verstaen ik m'n ambacht goed!'
StofFeliene zei niks, maèr stak d'r vienger in d'r mond.
Klaois wachtte een ommezientje en zei ten langenlesten: 'Noe?'
't Vrommes keerde d'r eigen om, om nie te laete zien, da ze zö
rood wier as een kroote en zei: 'Noe jae, laete me 't dan maer 's
probere!' en net as ze dat gezeid ao, riep 't wuuf van den domenie
onder an de trappen, of StofFeliene van plan was om op zolder te
bluve weunen.
Toen gaeve ze mekaore een 'and. Klaois ao nog wè wat meer
willen maer kreeg 't nie, en StofFeliene zei: 'Noe, dag Klaois,
toet kommende zondag dan, 's aevens bie moeder!'
Klaois goeng uut de goote, klom nae benee en droeg de ladder
naer 'uus, maer toen n een endje gegaen ao, keek n 's achterom
nae 't dek en docht: 'Da 's vö 't zolderveinster begonne. Waer za 't
op'ouwe?'
