e (1923)
a>
N
a>
bJD
o
O
oa
In 1923 verscheen den eersten druk van
'Het Landje van Kadzand', een bundel
schetsen van L. Bootsgezel. Die schetsen
bleke zo 'erkenbaer vo de inweuners van 't
westelijk deêl van Zeêuws-Vlaenderen, dat
er uuteindelijk drie drukken verschene bin.
De leste nog in 1973, vuuftigjaer nae den
eersten druk.
't Fragment 'ieronder kom uut 't verael 'Op
verzite'. 'Het Landje van Kadzand'van L.
Bootsgezel is een uutgaeve van Drukkerij
Pieters in De Groe.
An de boot was 't erg druk, vee passagiers
en tien keer zövee kiekers. An ze op
Bresjes nie nao de boot gewist zien, is 't
geên zondag gewist.
Voo de platon stieng 't volk al te 'oópe.
De passagiers kostn d'r 'aost nie deu. Een
paor snotjoengers stiengn vooran. Ze
dochtn da ze leutig waorn mee van iedere
passagier wat te zegn. Mao de politie was
t'r nie flauw op. Den eênn snotaop wier 's
flienk achteruut gedouwd en den andern
zö op z'n teênn getrapt, dat ie pieptn. 't
Schandeliseern was bots klao.
Jaone en Marie giengn een bitje uut 't
gedrang. Zó bots vooran staon, das nie
fassoendelijk. An de kant kos je de boot
beter zien en dao konn de kinders een
bitje tusn de paoltjes 'angn.
'Wa zie je toch een mooie kleern, ee
Marie, je zou t'r voo nao de boot komn.
Kiekt daor een keer, die daome in 't gries.
A je praot van lief gekleêd, die is 't een
keer'.
'En toch éénvoudig. Dat daore is 'eêl wat
anders', zei Marie, doelende op een juf
frouw die t'r een paor stapn achter gieng.
'Nou, vookomn genoegt, zeker een paor
ouwe kousen tusn zitn, 'k moen 't nie
weetn'.
'Je kunt 't toch gauwe zien, of 't mao van
die slao-daomes zien of nie'.
'Bel 'eêre jao'.
oe kwam t'r een deftigen ouwen 'eêr. Ie
jfgieng nog zö bendig as een van twintig.
J*Z'n wandelstok aod een zuivere kop.
Bots achter 'm ao je een troep voetballers.
J* Z'aon vaneign gewonn, dan ze zó'n leevn
'ieuwn. Ze 'aoldn udder 'oögste liedje uut
en verzekerdn mee lange galmn dan ze
nooit verloorn zouen gaon. Ze geloöfdn 't
zeker zelf nie al te wel, wan ze begonn tel
kens opnieuw.
Vlak achter udder 'ieln kwam t'r een ijsco
mee z'n karre en dan een 'êle troep leutige
meises mee fietsn. Die aon vanzelf 's rond
wistn rieën. Ze kwektn al deu mekaore en
aon de meêste leute van de wèreld. 't
'Ekken was van den dam, 'oor - je kon 't
zien'.
Alweer andere mensn. Maor inééns gaf
Jaone Marie een douwtje.
'Zag je 'm?'
Marie kniktn van ja.
'Me mostn d'r waorachtig vanmiddag wel
over praotn. Spreek je van de vent - ie is
t'r bie of omtrent'.
Mao Marie zei nie vee terug. Die aordige
trek van 's middags lei weer op 'eur
gezicht.
'Kiekt ie?'.
