Mee Zeêuws meer mens
Pier van Damme
'Zoveel talen je spreekt, zoveel malen ben je mens'. Mee die uuts-
praek perbeerde onze lerares Frans ons an de gang te kriegen om
beter ons best te doen op de onregelmaetige werkwoorden in die
schitterende cuituurtael, die volgens eur mee gin anderen was te
vergelieken. M'n kameraod Pieter Boucherie (ons zeie 'Böezerie')
ao ondanks z'n Franse naeme evenmin plezier in die rottige werk
woorden as ik, ook a sprak de juffer 'onderd-en-eên keer van
'Boucherie' (mee de klemtoon vanachter).
Ons aodden a zövee Frans geleerd da me om z'n nom Ploón
mochte lache, die uut België terugkwam mee de booschap dat er
dae veê 'Boezeries' weunde en, stiktoevallig, 't waere aollemaele
slachters!
Mae Kees de Boois vond 't glad nie leuk, dat de mademoiselle 'm
wies wou maeken, dat 't feitelijk 'Dubois' wezen moch. 'A jie nog
een keer Dubwa kwaekt, dan timmer ik je kop mee een stik 'out
dicht!' riep n kwaed, toen n vo de tiende keer deu ons op z'n
Frans begroet wier.
Zeêuws was mien moerstael en ik voelde m'n eigen dae zeker nie
meer, eerder minder mee w^erd. 'Bonjour' was prachtig Frans,
mae pas op da je geên 'Besjóer' zei bie 't weggaen tegen mademoi
selle, want dat was 't zelfde of je 'eur je lienker- in plekke vanje
rechterand gaf; dan kö je terugkomme en moogde je 't overdoab.
Je kan dikkels 'oren dat Frans en Italiaons toch zukke vreêd *j
mooie taelen bin.
En Vlaoms, kiek weet je, da's ook een 'sappig' dialect. Mae
Zeêuws, neê, da's lillijk! Taalkundig bekeke is dat aol flauwekul.
Toen prefesser Stutterheim uutgenödigd wier om een lezienge te
'ouwen over mooie en lillijke taelen, begon n mee te zeien, dat
dit de minst wetenschappelijke lezienge was, die n ooit uutge-
sproke ao. Eên vobeeld uut z'n redevoerienge 'k bewaerd: 'Wat
dienk je d'r van as een Italiaonse joen uutgefoeterd oort deu een
leraor en uut de klasse wor gemieterd, dat n dan op de gank stae
te moenkelen: 'O o, wat is Italiaons toch een bijzonder mooie
taele?'.'
't Was vo 't eest dat ik 'oorde dat Zeêuws zö mooi is, toen ik in 't
'Grunnegerland' om m'n moerstael gepreze wier: vee mooier as
dat platte Groniengs!
Ik weun noe a tientallen jaeren buten Zeêland. 't Is gek mae nae
aol die jaeren 'butenslands' droom ik nog dikkels in 't Zeêuws,
mae dichte, neê, dat gae nie in 't Zeêuws bie mien! Dan moe je
bie Anja Kopmels, Lou Vleugelhof of bie Jan Zwemer weze. En
toch zeien ienkele van m'n Zeêuwse lezers, dat m'n versjes uut
m'n bundeltjes 'Krukels' en 'Lamsoren en Zeekraal' typisch
Zeêuws bin. As iemand d'r eêntje in 't Zeêuws kan vertaele, 'ouw
ik me anbevole! Ik kan 't nie.
