Paosaaiers vo de kinders
Marien Boonman
Toen 'k-ik een klein ventje waar, ginge-
kik veel logeren bij mijnen nonkel in de
polders van de Snis. Mijnen kozijn, die
vijftien jaor ouwer waar dan 'k-ik, nam
mij dan mee op den 'aarde kouwe stang
van zijnen velo. Mi den boot over, over de
dijkskes en deur 't padsjen van Verbrugge
langst 't Zeêdurp naor den groóten boer-
deraai van mijnen nonkel. Ze aoien daor
'eêl veel beêsten, van elks wa: pjèrden,
koebeesten, verkes en wa klein grut as
'oenders, poelepetanen, kallekoenen en
pauwen.
Op nen morgen liep 'k-ik mi mijnen non
kel over den tomaert achter den wjèr om
naor de muttekens te kijken, die liepen
daor te spelen. Sommige rokelden mi
ulder koddekens en andere kwamen af en
probeerden an je broeksken |of je viengers
te zuigen. Achter de wjèr lag nen langen
put om de koebjeêten in den barnes op te
kulen. We gingen daor deur en zagen een
papierken liggen boven op nen vrèmden
'oop. Ge raoi 'et al zeker; da bleek een
enormen stront te zijn.
't Vrèmde waar da da papierken nie
gebruikt of gevouwen waar - en d'r stond
wa op geschreven. Mijnen nonkel begost
'eêl 'aard te lachen: 'Eu, eu, eu, nou moe
j'ier zien!' 'Paosaaiers vor de kinders'
stoeng daar op. Hij vertelde mij dat ze
nen burgemeêster aien op 't durp, die elke
maondagmiddag naor de mart in 'Ulst ree
en regelmaotig 'ier 's afstapte om z'n goeie
gaven te offreren.
En toen kwaomen de verhaolen. Dien zei
sten meneer die zou 't gepresteerd 'ebben
om zeventien fouten op nen briefkaortjen
te schrijven. As tie vee 'oenger aai, dan
spugelde 'ij in de kaernemelksepap mi
stroop en zee: 'Et er nog iemand 'oenger?'
Dezen braven boer waar natuurlijk ook
jaoger in de winter. Da waoren in die
daogen schóne festijnen. Zó saomen mi
de stouwers over den akker - wel dan
zagen ze makaak's en droenken nen drup
pel. Op nen middag zat dien burgemeê
ster op post acmer nen mutsaard bij 'n
dammeken goe weggestoken. Zèn geweer
stong op schermen daor kwam 'n 'eêlen
schónen gróten 'aos aon. 'IJ lee aon en
schoot en schoot nog 's, maor da beêstjen
liep ma deur. 'IJ draaide zich om en riep
naor zijnen gebuur: 'Eéh, 'ij zal 't toch wel
g'oord 'ebben!'
Dien zelste middag kreeg tie nog 'n kans.
Van verre wier d'r deur de stouwers al
geroepen; daor kwam d'r weer enen aon,
zó groot as 'n klein mutteken. 'IJ was er
klaor voor, poefte tweê keer, laoide 'eêl
vlug weer en schoot nog tweê keer mis.
Laoter in 'uis zee zénen gebuur: 'Allee
burgemeêster, 't was mis geleuve 'k-ik.'
'Ja, ja, ge kunt da toch nie geloven zeker!
Vier schoten 'agel in zèn kont en 'ij liep
nog 'aarder dan daorstraks.'
Ge gelooft 't wel zeker ee: 'k-ik aai daor
'eêl vee feêsten meegemaokt. Van 't legen
van den beerput over den 'of tot 't vangen
van koebeêsten en jonge 'engsten. 't Was
schoon daor op de Snis.
