De Greelmaeker
Noe nummer 7
Mien opa wou vroeger graag elektrisein worre. Mae da kon nie, wan
g daè was noggin elektrisch. Ie is toen maegreelmaeker geworre. Ik
wou graag ok greelmaeker worre. Mae da kon nie, wan die waere d'r
nie mi toen a ik 'n vak most kieze. Ik bin toen mae elektrisein
geworre.
Bovenstaende regels waere 't begin van 'n conference die a 'k ooit
's voe een groot bedrief in 't Sloe gemaekt Daè stae minstens
drie onwaereden in, mae de mensen moste d'r toch om lache.
Da mien opa greelmaeker was, is wè echt waer. Lest kwam ik in
een ouwe doóze op de vliering z'n opschriefboekje van vroeger
tegen. Daè stoenge schetsen en tekeniengetjes in, mie de maeten
in dumen. Oewel 't metrieke stelsel allang z'n intree gedae a, bleef
opa vastouwe an die afwiekende maeten. Zö ad n 't van z'n vader
geleerd, en die ok wee van z'n vader. De schetsen in dat boekje
bin voe ons bienae zö onbegriepelijk as een computeruutdraai voe
opa gewist zou
Bie mien komme de 'erinneriengen wee boven a 'k deur dat
boekje bla^dere. Ik ruuke wee de onmiskenbaere lucht van leer en
strooi. Ik zie m'n eigen wee as kind van viere mie een restje leer
en een setje 'olpuupjes en een aemer. Ik proeve wee 't kommetje
poeier dat a m'n oma maekten, en dat a 'k dtfur 'n strooitje op
mocht zuge ('t was sukelajemelk gin cocaitje). Ik zie 'alf afge-
maekte grelen an de muur, bolletjes touwe bje 't raem, teugels en
bitten die a op reperatie ligge te wachten. Ik zie opa, mie z'n leere
schorte voe, kletterend mie z'n klompen over de 'oute vloer van
'de wienkel', zö at n z'n werkplaets al tied noemden.
Mae ik zie in gedachten ok de gimnestiekwerktugen, die at n
most bekleje. Toen was dat voe mien a iets vanzelfsprekens. Mae 't
was een téken an de wand. Opa werkten mie oute paerden om da
de echte steeds meer deur trekkers verdreve wiere.
Ik dat toen nooit beseft, mae 't mö voe opa wè 's moeilijk gewist
at n z'n kleinkinders zö bezig zag in z'n werkplekke. Mie z'n
greeschap, z'n vak, terwiel t'n wist dat er voe z'n eigen zeune a gin
toekomst mi was in 't beroep dat a generaties an mekaere deur
gegeven adde.
De mechanisatie zet deu. Op de 'oeven worre de paerden vervan-
ge deu trekkers. De voe elk paerd op maete gemaekte grelen gae
naè een rommelzolder of worre verbrand. Ze zouwe nooit mi
nodig weze.
Eind zestiger jaeren kuier ik mie opa deur de stad. Bie een antiek-
wienkel bluve me stae. In de etalage lei een keurig opgepoest
gereel te blienken. Me gae naè binnen en de verkoper pakt 't
gereel en priest't an. 'Staat leuk aan de muur, meneer, met een
spiegel erin. En dit is nog een fraai en dégelijk gemaakt exemplaar
meneer'.
Opa knikt en betast 't leer. Ie weet 't. Ie ei 't zelf gemaekt.
