'Ik bin Giljam'
Elma van Belzen
Jaeren terug kwam 'k uut m'n wérk. M'n
buure van in de tachentig stong vuulte
uut te doen. Ik zetten m'n fiets in 't kot
en maekten impersant een praotje mee t'r.
'Je ao gisteraevend nog versite', zei ze. Ik
knikten.
'Was da je broer
Verrèk. Ze ao 't wè geziee. Dat was m'n
broer nie, ma ze 'oefden glad nie te weten
wie dan wè.
Gelukkig was 't groepje guus dat a 'k over
't pleintje zien lópen ao, dichterbie
gekommen. Bie de buure bleve ze stilstae.
'Mevrouw, bent u een vos
'Watte
'Bent u een vos
'De Vos Neê. Ik bin Giljam.'
De guus ginge deu, en ik ao gezurgd da 'k
in 'uus was.
Vossejacht, ik vinde 't aoltied een prachtig
spel. Deu 't durp of deur een wijk van een
grótere plekke, lópe mensen die an verk
leed bin of iets vreemds doe. En de guus
moe'n die zoeke. Dus a je iemand tegen
komt in een kikkerpak of iemand die a
lantaernpaelen schoon staet te poesen,
dan kan dat een vos weze. Kan... je weet
ma nooit natuurlijk.
Zélf 'k verscheie keren 'vos' gewist, en 't
meêste 'k genote toen a 'k as oliesjeik
verkleed een 'oute vrachtwaegentje liep te
trekken, 't Viel me op da je nie alleen de
guus vermaekt; pok volwasse mensen
lache, zwaoie eiiptoetere naè j'n. En som-
migste mensen bin ineêns vee vriendelij
ker an ze nie w^te wie of je bin.
Neem noe m'n overbuurman. Twee keer
in 't jaer zeit n wat tegen m'n. An 't begin
van z'n vakantie: 'Wilt u de auto een paar
meter vooruit zetten, ik moet er met de
caravan langs', en at n wee tuuskomt 't
zélfde. Noe was n in z'n tuun bezig en die
glimlachten toen at n me zag. En zöwaer,
die kon ook nog wat aors zegge. 'U ziet er
fraai uit.' Kiek, dat zeit n noe anders
nooit.
Ma ik kwam ook m'n oud-oóme tegen op
z'n fiets. Pette op, sigaor in 't 'oód en een
roókpluumpje d'r achter an. 'Meneer,
heeft u soms ook wat brandstof voor mijn
wagentje riep ik mee 'n accent dat a 'k
'ier nie op kan schrieve. De aoltied vrien
delijke man keek naè m'n, tikten tegen z'n
vooroód en zonder een woord te zeggen
ree d'n deu.
'Wat at er noe toch aol deu 't durp
loopt...!' ao d'n tegen tante Tanne gezeid.
Zö zie je soms ineêns een 'eêl andere kant
van mensen.
Ook van de guus.
Ik ao nie gedocht dat ze me uut zoue
schelde, den doek van m'n 'oód probere te
trekken, m'n waegentje om zoue schoppe
en me zoue advisere op te soppen naè m'n
eige land.
Waerom zoue die guus jaeren terug trou
wens gedocht da bure Giljam een 'vos'
was? Was t'r iets vreemds an d'r?
'Oort dat nie dan, ouwe wuufjes d'r eige
tuun nog bie'ouwe?
