'Oor je op die leeftied in een verzurgingst-
huus te zitten?
Overlest liep ik deu Souburg. M'n man -
dien 'broer' van me - douwden de kinder-
waegen mee de kleinen d'r in. Ineêns zag
ik een vent in een gries-wit gestreept pak,
een nummer op z'n bost en een looie bal
an z'n beên. En even laeter een wuufje
mee een lange hoepelrok an en een pa
rasolletje op.
Zoue ze bie de Omroep zuk origineel per-
soneêl docht ik even. Dan zun me
agauw wè mooie programma's kriege. Ma
neê, d'r kwaeme een paer meisjes naer ons
toe. Ze keke naè m'n man, naè de kinder-
waegen. 'Meneer, bent u een vos
Ik 'oorden die waegen zeker te douwen....
D'r kwam een wuufje an gefietst. Ze was
nog een ende weg, ma toch zag ik ze a.
Ze viel op deu d'r fel blauw-roód geblom-
de goed. Een 'oedje ao ze op. D'r glim
lach was net zö straelend as d'r jurk. 'Das
wè een vos', zei ik.
'Wèneênt'zei m'n man. 'Ik ze a meer
geziee, ze zieet er aoltied zö uut.' Noe ao
'k 't zelf mis. Da komt vast en zeker deu
die zwart-grieze mode van de leste jaeren.
Je zou naebie in de pit raeke a je een
kledingzaak binnenstapt: aolles zwart. En
a je 'r dan wat kleuriger bieloöpt, val je
op.
M'n man en ik waere t'r over eens: 't was
vee leuker op straete mee een paer van die
bijzondere figuren. Jammer eigenlijk, da
nie iedereên dat doet.
An een boom zitte geên twee blaedjes die
an precies eênder bin, ma ons mensen
probere zö vee meugelijk op mekaore te
liekenen. Nie iets doe dat een aore ook
nie doet, d'r nie anders uutzie. Doe je dat
wè, dan worre j'n guus gepest op schoole
en at er gestolen is in de wienkel, dienke
ze da jie 't gedaen eit.
A noe iedereên 's eên dag in 't jaer vos
was, of beter nog: eens in de maend....
Gewoon je trouwjurk nog 's andoe of op
straete voetballe mee j'n buurman zonder
lid van de voetbalvereniging te wezen....
A me 't mee z'n aollen doen, durve me 't
misschien.
Nie om op te vallen, ma gewoon om j'n
eige te wezen.
'Ik bin Giljam.'
Juust.
