bievobbeld. De schriever maekt 'ier en daer wè wat foutjes in z'n
geschreve Zeeuws, mae ie bliekt toch goed op d'oögte van 'oe as
Zeêuwen in zien tied praotten. Beter waerschienlijk as
Bruggeliengen van noe. En daer bliekt mae wi 's uut, 'oe goed en
intensief de contacten tussen Zeeland en Vlaenderen toen nog
waere.
Sommige kleine verschilletjes tussen 't West-Vlaoms en 't
Zeêuws, geeft Everaert stikkegoed weer. In zien teksten
ka je d'r vanuut gae, dat zien ou's uutgesproke moete
ore as oe's. En in 't West-Vlaoms ore aol onze ou's
(en oe's, mae gin au's) nog aoltied as een 'oe'
uutgesproke. Vandaer dat Everaert, die a
van dat verschilletje bliekbaer goed op
d'oögte was, een woord as 'vrouwe'
schrieft as 'vrauwe'.
En 't uutspraeksysteêm van de
oo, zöas dat noe nog aoltied
op Tholen, Flipland,
Schouwen, Duveland, Goereê,
Flakkee, Noord-Beveland en Zuud
Beveland gebruukt oor, kent Everaert
ook as typisch Zeêuws. Een tweêklank-oo
klienkt enkelt vo d's, t's en s'en as een echte
tweeklank (in een lettergreep van zö'n bitje van
een o na^r a). In aolle andere posities oor 't een eên
klank oa," een bitje as in 't Iengelse 'laugh' of/'t Duitse
'Grab'. Eveaert schrieft dus 'stoot' en 'groot'* mae 'zoa' en
'oak'. 'I
Naebie nie te 'erkennen vo Zeêuwen van njoe, is de ouwe
anspreekvurm dy en du (die en doe). Dat lièkent vo ons naebie
Duits, mae was in Zeêland toet diepe in de zeventiende eeuw 'eêl
gebrukelijk. Jacob Cats stoeng t'r om bekend dat 'um, as Zeêuw,
die vurmen nog gebruukte toen a die in 'Olland a zö'n bitje uut-
gestorve was.
Me laete Troostig Comfoort nog eên keer an 't woord. Ie komt
'Den Beroerlicken Tyt' tegen, de verpersoonlijking van de slecht
en tied waerin Gewillig Labeur leeft. Den Beroerlijken Tied 'oort
van Troostig Comfoort dat 't vrede is. Ie reageert een bitje aorig.
En in 't Frans bovendien. Troostig Comfoort (een 'strangere'
is een sterken vint; 'dies' is toetdat; 'waene' is peinze):
Troostig Comfoort: Be, maot, ik en zag in lange
geên strangere
't Scient dat zien mesjen ongevoerlijken sniedt
'Oe es zien naeme?
Gewillich Labeur: Den beroerlijken tied
Die ons ende u doet scade ende
lachtere
Troostig Comfoort: Doe hebst
mie dienkens gouden te achtere
Dies ik beide mien vule stompen
Lichte die zoude up dien muule
trompen
Maer ik waene doe korts zult worden
verdreven
Beroerlijken Tied: Wie zou 't mie doen?
Troostig Comfoort: Den Païs verheven
Mee 's 'Eren eêndrachtigeid zullen die verjaegen.
Je kan de tekst van Troostich Comfoort naeleze in de Spelen van Cornelis
Everaert, deur dr. J. W. Muller en dr. L. Scharpé (Leiden 1920).
De afbeêldieng op deze bladzie is 't embleem van de Brugse rederijkerskaemer
De heilighen Gheest' daer a Everaert lid van was.
