Reisje
Lömerig
'Ei je da geleze, dat
dien burgemeêster van
Middelburg naèr
Amerika eit geweest?
Die gróte lui 'ebbe
noga is een reisje, ee!'
'Das zeker en vast, maè
't was wè iets officiééls,
'oor. Die Four
Freedoms Award, die
wier uutgereikt. Daè
moe zö'n man toch bie
weze? Ie zou d'r ook
nog wat vrienden opzoeke - maè dat was zömaèr impersant, eit n
gezeid.'
'De Four Freedoms Award? Za 'k joe is wat zeie? Vlee jaer was t'r
in de Sint Jacobskerke in Vlissienge de Van Randwijklezing deur
de ambassadeur van Zuud-Afrika. Nest de deure, maè Spahr van
der Hoek was t'r nie te bekennen, 'oor! As n dat nie interessant
vindt, eit n ook nie naè de Four Freedoms Award te gaen!'
'Uhuh. De Van Randwijklezing. Die gaet uut van 't principe van
de weerbaer'eid van de burgers. Das geen spekje vö Spahr z'n
bekje, natuurlijk.'
'Vee te kortbie, volgens mien. Mae 't kan ook weze dat de man
gewoon minder vrienden in Vlissienge 'eit as in Amerika!'
Lou Vleugelhof
't Is lömerig weer,
zelfs de perebieën vergeten te straèlen.
Den diek lei zö lui en net eênder as at n eleid is
mie bochten as aermen van een boerinne;
op den 'oek staè een lindeboom om onder te slaèpen.
Om den 'êlen dag te versmossen
om niks te wezen as een blad an een boom
of een waerme steen in de zunne,
mö j' ier nie weze; 't is aoltied werken
'eblaèze, zelfs op een lömerige zondag
zit god achter je reet mie een zunig gezicht.
