Van de dikke beuken
mini-proefnummer
een klap viel d r een schilderie nae benee. De man ao
goed 'eleêrd om d'r deur in paniek te raeken.
"Waer 'k dit an verdiend goeng n varder. De zaa
naebie plat.
Voe 't raem in 't decor flitsten een blaeuwachtig licht
Ie goeng t'r nae toe en keek nae buten.
"Ok dat nog", zeid' n somber. "Noe gaet 't ok nog dc
Twint a t'n 't zei, kwiem er een 'and tevoorschien mie
lampe d'r in. Op nog gin meter van z'n vandaen flitst
licht in z'n ogen. Dae wier n op slag blind van. Want
schomelend strompelden ie achteruut en strukelden r
stoele. Mie z'n 'anden voe z'n ogen stortten ie op de
An d' aore kant van t decor ao ze in die tussentied gl
gaten wat a t'r z'n eigen ofspeelde op t toneel en ze v
der an een prachtige dunderbuu. Of a t r een straeljat
wienkel mie serviesgoed vloog. Ze deeë goed d r best<
minuute duurden t geweld. Of ewisseld mie lichtfl.it
eiken keer deur de electronenflitser de kaemer wiere
stort.
't Mannetje was in die tussentied overènde 'ekrabbeh
wee wat te zieen. Ie schodde mie z n kop en goeng ii
stoele zitte. Toen 'aelden ie z n schoeren op en keek r
fleur die a in 't kotje zat vóór op 't toneêl.
"Psst psst psst", 'oorden 'eêl de zaal.
Ie zat moedeloos voe z'n eigen uut te kieken. Zovee -
zö'n korte tied. Dae kan gin mens tegen.
Deur 't raem zag 't publirk noe tweê mannen voorbi
twint a ze een gróte metaele plaete droege.
De dunder trok voorbie.
Toch ao ze achter 't toneêl bliekbaer ok in de gaten
de zekelstoele in mekaore 'estort was, wan dae wier e
actie ondernome. De deure goeng open en dae stoer
Cees Maas
Nisse vangt 't eeste licht
hult z'n eige in fluweel
ginter leit 't kèrekof
van de vergete guus
een vrouwe poest raemen
mee azien, d'r blauwe ogen
ongedwoenge op mien schouers
Ginter leit 't kèrkof
waèr ik aedemloös herhale
En stottere van steen op steen
't eeste licht, een tango van de mossen
in Nisse, daè wil ik nog weune
onder het concert van de dikke beuken
langs een krudige 'aege
'ier, in de verdwenen aerde
In Nisse, 't wonderschone Nisse,
poest een vrouwe raemen
mee klokgeluu, d'r pelgrimslach
stiller dan te voren
't eeste licht vangt in fluweel
't fluuster van de dikke beuken
daè wil ik nog weune
in Nisse, daè
