Poeslappe
Tegenwoordig zaemele me zö'n bitje al ons afval apart in. In bak
ken en dozen 'ouwe me alles gescheie tot dat er eên of are milieu-
lievende afvalverwerker of hergebruker om komt. Soms brienge
me 't nog zelf ok. Da bin me van overheidswege zö geleerd.
Gek genoeg deë me dat vroeger gewoon uut ons eigen. De eêste
vuufentwintig jaer van m'n leven 'adde me gineêns een vuulsbak.
Daè kwam toch gin vuulswaegen bie ons langs. Restjes eten gie-
nge naè de kippen, wat a noe GFT is flikkerden je gewoon in de
mispit, alles dat a brande wou gieng in de kachel of je stookten 's
een fikje, spul dat a nie vergieng, wier in een betonne bak
gegooid en dat gieng eens per jaer naè de 'Visserie', zö noemden
ze bie ons de plaetselijke vuulstort. Op lege flessen zat bienae
al tied statiegeld, en a je d'r 's eên aa zonder, dan bewaerden je die
om de peterölie voe 't stel in te doen. Kranten (dat waere d'r pre
cies zesse in een weeke, wan zelfs zonder stikker op de busse
brochte ze achteraf nog gin folders) wiere netjes bewaerd om de
kachel an te maeken of om d'eiers in te verpakken. Me kwamme
soms nog kranten te kort. A 'k dan zie wat a 'k noe eêns in de
maend voe de zending buten zette.
Ouwe, kepotte en verslete kleren gienge in een grote zak. Daè
pakten je af en toe wat uut a je een poeslappe nódig aa. Eêns in 't
jaer kwam d'r een voddeboer en die nam de rest mee. Ze waere
bie kinders nie zö geliefd, wan a je 's vervelend gewist was, wier
d'r nog wè 's gezeid: 'Dienk t'r om, anders geef ik je ml de vodde
boer mee'. Maè de schilderachtige voddeboer van vroeger is verd-
wene, en toch me daè iets voe in de plekke: de container voe
Polen. En voor a je 't weet is t'r een fantastische kriengloóp op
gang. Dat gae zö:
A je een nieuw pak koopt, draeg je dat uteraerd alleên 's zondags,
of at er iets 'eêl belangrieks is. A zö'n pak d'r nae een tiedje wat
minder uut gae ziee, ka je 't nog best an voe 's zaeterdags, of deur
de weeke. Uuteindelijk draeg je 't nog af voe je werk, en at 't d'r
nie ml uut ziet, bewaer je 't voe a je 's een kaemer mö witte of een
schutting tere. Dan stuur je 't naè Polen.
Daè gaet 't naè iemand die at 't pak wee voe netjes gae draege,
laeter voe deur de weeke en voe z'n werk, en uuteindelijk draeg
zö'n Pool 't nog at n een kaemertje mö witte. Dan zaemelt een
Poolse organisatie dat soort kleren in, en stuur ze trug naè
Nederland, 't Pak kom noe in een alternatieve boetiek te 'angen,
en wor voe grof geld verkocht. Zö'n alternatievelieng gebruukt 't
pak at n een schutting mö tere, en at 't d'r dan echt nie ml uut
ziet, gaet n 't voe z'n werk draege. Laeter voe deur de weeke of 's
zaeterdags. Tenslotte, 't pak verkeert inmiddels in verregaende
staet van ontbindieng, draegt n 't nog voe 's zondags ('t is tenslot
te een alternatievelieng). Dan gaet 't in de container voe Polen,
't Komt wee bie een Pool terecht, en die maekt d'r een poeslappe
van.
