Van de dikke beuken
Cees Maas
Nisse vangt 't eêste licht
hult z'n eige in fluweel
ginter leit 't kèrkof
van de vergete guus
een vrouwe poest raemen
mee azien, d'r blauwe ogen
ongedwoenge op mien schouers
Ginter leit 't kèrkof
waèr ik aedemloós herhale
En stottere van steên op steen
't eêste licht, een tango van de mossen
in Nisse, daè wil ik nog weune
onder het concert van de dikke beuken
langs een krudige 'aege
'ier, in de verdwenen aerde
In Nisse, 't wonderschone Nisse,
poest een vrouwe raemen
mee klokgeluu, d'r pelgrimslach
stiller dan te voren
't eêste licht vangt in fluweêl
't fluuster van de dikke beuken
daè wil ik nog weune
in Nisse, daè
