Sentimenteêf 'Oe langer an 'k weg zien uut Zeêuws- Vlaondern, oe meer ik m'n eign interes- seern voo 't dialect van dao. Geboren en getogen in Aernburg, maor op m'n der- tiendn nao Braobant veruusd. Op zö'n leeftied is 't belangriek om overa bie te o) 'oom, dus da bitje Zeêuws-Vlaoms da'k kon, maoktn agauw plaots vo 'houdoe' en ik kon ook a 'kei-goed iets nie zoeken oftewè ergens geen zin in 'èn. Da was al geen probleem. Op m'n negentiendn ging 'k 't 'uus uut; op kaomers in Nijmeegn en daor weun 'k noe, op m'n tweêëntwin- tigstn, nog altied. M'n moeder is wee trug veruusd nao Zeeuws Vlaondern, nao Terneuzn. Toen'k pas op kaomers weunende, 'aon'k nog geên wasmesine, dus reisdn ik ieder weekend af nao Terneuzen mie m'n vule waste. En dan leek 't wè of elke Nederlandse student nao Zeêland most. Nondedju, wa zaotn die treinn, busn en boótn vol op vriedagmiddag. Da zitn ze noe trouwens nog, mao m'n vule waste moe nie mi mee. 'Da scheêl een slok op een borrel', zou m'n oma zegn. A je nie-Zeêuw'n vertélt da je biena vier uurn moe reizn om bie moeders tuus te komn, dan kiekn ze je mie gróte ogen an, zó van: 'Mao, das een keêr èrg!' Mao dao bin 'k 't nooit mie seêns. "Wan 'oe dichter bie uus, oe meer Zeêuws je om je 'oórt. Asof dan iedereen wee z'n eign taole durf te praotn. 'k Geef toe: 'k praot ook nooit Zeêuws in Nijmeegn. Da gao gewoon nie. Maor a je dan tuus komt, a wè jao, dan kom 't vanzèlf wee boven drievn. Da wil zegn: 'k zien 't an 't leêrn, wan zó goed kan 'k 't nog nie. 'k Wil nog wè een keê vanalles deu mekaore goóin: Zeêuws, Braobants en Nijmeegs. Dien boot, 'k zweer 't je ik gaon da dienk misn at ie trek vervangn is deu die tunnel. An ik op de boot van Kruningn nao Pèrkpolder gaon, dan gaon 'k écht naor uus, das vekansie. Dan kiek 'k al uut naor 't bolusontbijt bie opa en oma op zaoter- dag. Dao zou een méns speciaol voo naor uus komn. En ik 'èn iets mee da waoter, da vin 'k machtig schoóne. En daor gaon 'k liever over dan onderdeur. An 'k dan op zondag wee den anderen kant op vaorn, dan krieg 'k toch aoltied een bitje heimwee. Messchien is da wè omda me moeder me te vee verwènt in 't weekend, da zou goed kunn. Zó'n week end is altied goed om wee energie op te bouwn voo da bruisende studentnleevn in Nijmeegn. Wan ik klienk dan wè wa sentimenteêl over Zeêuws-Vlaondern, maor in Nijmegen èn 'k 't verrekte goed nao m'n zin. Dao zou 'k ook nie zómao weg wiln. En 't is ook nie altied leutig da je zó vérre moe reizn. Je kan nooit 's even naor 'uus, een weekend is eigenlijk a te kort. A je dan ook nog 's de pech mocht 'èn om ver- traogieng op te loópn, dan is 't ook glad nie leutig meêr, 'oor. Mao toch bluuf 't de reis wè waerd, m'n Zeêuws Vlaomse land je. Dan mao sentimenteêl.

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 2000 | | pagina 22