Meria
niemand durfde echt over d'r te roddelen, want zie was ummers
de juffrouw van de laegere schoole die a de guus lezen en schrie-
ven leerde. Ze was goeed voe de guus, en ze
'ieuwen van d'r, meer as van d'r eigen moeders, die a aoltied
lieepen te werken en gin tied ao voe ze.
Op diezelfde schoole was n meester 'eworre. 't Was zien eêste
betrekkienge as schoolmeêster. Op zien geboortedurp op de
schoole wae at n zelf as kind zes jaer op'ezeten ao. Ie wist nog pre
cies op welke banken ie ezeten ao, en bienae aolle meêsters die at
n as kind ekend ao, waere d'r nog. 't Waere noe z'n collega's ewor
re. Ie 'oorden d'r bie asof n d'r aoltied bie e'oórd ao. Alleêne voe
meêster Van Aarsen van de vuufde klasse was n nog een bitje
schoef. Nooit was n vergeten dat die tegen 'um in de vuufde klas
se ezeid ao dat n z'n eigen niks most verbeelden want dat n een
boertje van buten was en dat n dat aoltied zou bluven. As collega
lieet n meêster van Aarsen die nog aoltied een verstokten vriegezel
was ebleven, liever lienks liggen of ie lieep in een gróte bochte om
'm 'eene. Z'n juffrouw van den eêste klasse was intussen gepensio
neerd en voe 'eur in de plekke was Meria ekomrnen. Den eêsten
dag op schoole in september vroeg ze an 'um of n tussen de mir-
reg thuus gieng eten of dat n overbleef en een boterham op
schoole at. Ie was as kind gewend om over te bluven. Noe leek
'um de tied tussen de mirreg geschikt om lessen voor te bereien
en de schriftjes van de guus nae te kieken. Z'n moeder ao een
staepel stuten gesnejen, en ao ze in een nieeuw trommeltje edae.
Ie kon ze toch nie ml meenemen in een stutemaele. Ze ao een
nieeuw trommeltje voe z'n gekocht, en 't blonk zö 'elder as goed
koop blik mae blienken kon.
'Ja,' zei n 'ik bluuve over.'
'Ik vraege dat,' zei ze, 'omdat me aoltied in mien lokaal overbluve.
Keesje van Beke, de meêster van de derde klasse, bluuft ok over.
Dat ze Meria 'eêtten kon n nie goed in overeênstemmieng brien-
ge mie de voorstellinge die at n ao van Maria. Voe 'um was
Meria een vrouwe mie een mooi blank gezicht, een langen uut-
gerekten 'aolles, en gekleêd in een lang, bleêuw gewaad. Ze ao
lange bienae deurzichtige 'annen. Zie stoeng dan ok voorin de
kerke en daè stoenge aoltied bloemen voe. Hortensia's en
soms wè rozen, 't Leek wè of d'r aoltied mensen verliefd op
d'r waeren, want dae waeren vee ménsen die voe d'r beeld
stoenge of ze iets an d'r vrogen. Mae zie was van steên
en as kind durfden ie d'r nie an te raeken.
't Misje dat n noe ontmoet ao was nie van steên en
leek in niks op die Maria die at n kende van
vroeger, mae toch 'eêtten ze Meria. Zie was nie
lank en slank, mae rond en kleine. Ze ao een
paer bosten die a uutdaegend voruut stakken
d'r gezicht was nie blank en ovaal, mae zo
rond en rood as een sterappeltje. Dae glom
men twl geinige, ondeugende pretoóg jes
in. Ze 'iêuw wè van een geintje, zeie de
jongers van 't durp. Ze dee niks liever
dan gae dansen en feêsten en overaol
zoemden de jongers as perebieën om
d'r 'eene. Ze zeie dat ze zö zot was
een beutertunne, mae volgens ande
ren kon ze de jonge kérels goeed van
d'r lief 'ouwen, 't Bleef bie praotjes,
