n't zaed d'r uut spuiten.
Ie zuchten en most er eventjes van kreunen. Mae Meria stoeng a
nessen't bédde d'r bloes an te trokken, en d'r 'aer in orde te
briengen. Zie ao niks van z'n gezucht 'oord.
'Vlug,' zei ze, 'vlug een bitje, uut dat bédde, opschieeten, man.
Dae is t'r eên.'
Wee gebonk op de deure. Een stemme rieep: 'Maria, ben jij daar?'
't Was een stemme die 'ollands sprak. Dat most Van Aarsen
wezen. Ie sprak nooit Zeeuws. Ie kon 't trouwens nie.
'Man, da's Van Aarsen,' zei Meria verschrokken. 'Vlug, daoken
komt n nae boven. Kruup dae achter die ouwe lessenaars, 't Is
beter dat n je nie ziet.'
Ie schoot van 't bédde of en zocht een plekke achter een staepel
banken en lessenaars. Dae gieng n stille zitten wachten. D'r wier
wee op de deure ebonkt. Meria rende de trap of nae beneën. Ie
'oorden dat ze de sleutel in 't slot stak en ze rieep: 'Een bitje
geduld, man; ik lag net diepe te slaepen'.
De deure pieepten open.
Ie 'oorden 'r 'ardop gaepen, asof ze uut een dieepe slaep wakker
wier. 'Wat is t'r an den 'and?' vroeg ze. 'Mö je ieets van me?' 't
Klonk nie vriendelijk.
'Maria, ik moet je spreken.' Van Aarsen sprak op een toóne die
gin tegenspraeke duldden.
'Mot dat noe?' zei ze. Ie verbaesden z'n eigen over d'r koeelbloe-
digheid. 'En waerover wé?'
'Dat zal ik je vertellen als je meekomt,' zei Van Aarsen.
Ie oorden dat Van Aarsen nae boven kwaem. Meria kwaem um
achternae.
Van Aarsen was een bitje buten aesem van de trap; ie was kortae-
semig. Je kon n 'óren hijgen.
'Nou!' zei Meria, "oe me 't noe? Ei je 't een bitje te kwaed? A
weken lank loop je in een bochte om me 'eene'.
't Klonk as een verwiet.
'Ach, je moet eens naar me luisteren, Maria! Ik wil het je al zo
lang zeggen, je moet die ruzie tussen ons vergeten. Ik heb het niet
zo gemeend. Ik vind je nog steeds een reuze toffe meid.'
'Nae aolles wat a je tegen mien ezeid ei? Ik vind jóe nie zö tof!'
'Och, Maria, ik heb er spijt van, en dat wou ik je al zo lang zeg
gen. Ik zal mijn leven beteren. Ik droom elke nacht van je. Je
achtervolgt me gewoon. Ik geloof dat ik helemaal verslaafd aan je
ben.'
Ie kroop wat vadder wig tussen de banken, zodat n d'r zeker van
was dat Van Aarsen um nie ziee kon. Ie gieng op de grond zitten,
z'n knieën op'etrokken en ie maekten z'n eigen zo kleine meug-
lijk. Ie voelden een natte plekke tussen z'n bénen en ie rook een
chloorachtige lucht van sperma. Vieze troep docht n. 't Rook nae
krujen in 't natte gos an de duifkant, a 't gos pas emaaid was en
de zunne d'r op scheen.
Ie 'oorden Meria zeggen: 'Ei jie 't wee te kwaed. A 'k 't nie edocht
ao! Van Aarsen loopt mae in een booge om me 'eene en ie zeit er
gin twêe.'
'Toe Maria, je kent me toch,' zei Van Aarsen. 'Ik meen de dingen
niet zo erg. Je weet toch dat ik heel erg op je gesteld ben.'
'Ja', zei Meria en ze lachte, 'da bin je op je sigaren ok.'
Ie 'oorden an d'r lachen dat ze 't gin goeie grap vond, want ze
lachten mie een dikke grijns in d'r keele. Ie vond 'r inééns vulgair
en ie voelden dat ie een 'ekel an d'r ao.
'Me motte 't mae nie doe,' zei ze. 'Want dae kom je toch voe! Voe
je weet wé!'
'Ik weet van niks,' zei Van Aarsen. 'Jij moet eens een beetje beter
over me denken. Ik kom om je te waarschuwen.'
'Waerschuwen?' zei ze mie een schelle stemme. 'Wae mo jie, uut-
gerekend jie, me voe waarschuwen?'
'Ja, ik moet je waarschuwen. Er gaan te veel praatjes over jou in
