Een jaër of zesse terug bin 'k nog s weze
kieke.
Of Walter d'r nog weunde, in de Bijlmer,
't Was volgens mien van 't jaer 1979 gelee
da'k er een voet gezet ao - de Bijlmer ao
me nooit ml getrokke - maer in 1993 en
'94 weunde ik er vö de tweêde keer, alleên
nie an dezelfde metrolijn, 'k Moch dus
een keer overstappe - mae toen stoeng ik
er ook. Eên van de K-flats, nie verre van
de plekke daer as korts daènae een vlieg-
tuug neer zou komme op precies eênder
zö een flat. De bomen waere toet in den
'emel gegroeid - de begaene grond was
onkennelijk bie vuuftien jaer terug. Mae
de flat was nog onveranderd tien 'ooge en
veertig lank.
Op een 'oek weunde Walter. Expres. Dan
was t'r een kaemertje méér nog in de
schuinte van dien 'oek - en dat veruurde n
dan ook wl vö nog 's vier-, vuufonderd
gulden. Zö waere d'r nog drie kaemertjes
die as n veruurde. 't Appartement zelf
kostte vuufonderdvuuftig de maend. Tel
uut je winst...
Walter was t'r nie ml. Toen a 'k bie de
naemplaetjes bie de brievebusse stoeng,
herinnerde 'k m'n eige ineêns da'k een
jaer of viere vödien daer ook gestaen ao.
De bekende naeme was toen ook a weg
geweest. Walter ao me nie ml op de be-
graefenisse uutgenödigd - ie 'ieuw nie van
contact as 'uurders eênmael weggegae
waere, ao den bie m'n weggaen nog laete
deurschemere. Je moch wè vee in de
kromouters zitte, wou je nog bie z'n terug
kunne komme. Asof je daer an docht as je
vertrok - je was vees te bliee da je d'r weg
kon.
Of zou den nog ieversten op de wereld
leve? Rieke g'ore van de zwart verdiende
'uurcentjes van joengelui, 'eêl de jaeren
zeventig en tachentig lank? As dat zö was,
dan wist ik waer as Walter zat. Op een
tropisch eiland - mee z'n vriendin.
De êne gróte kaemer die as Walter vö z'n
eige ao in 't 'êle kot, ao voraol een 'eêl
groot bed. En achter dat bed een foto
poster zö groot as 'eêl de muur, van een
tropisch strand mee palmbomen, zeê in
de verte en aolles d'r op en d'r an. Dat
was z'n verbluuf - je bin rustend zeêkapi-
tein of je bin 't nie. Dat Walter rustend
was, was dudelijk. Ik de man nooit vee
anders meegemaekt as in een witte kae-
merjas, mee z'n blóte poke d'r uut puien-
de - mee 'aeren en aol. Zö slofte n deur
de gank en deur 't keukentje, proberend
om een praotje an te knopen mee z'n
'uurders, want Walter stelde pries op een
goed contact.
In de Tweêde Wereldoorlog ao den geluk
gaod, vertelde n dan wè is. Ie was toen
snel bevorderd en bie de Amerikaanse
marine 'aodden ze n as kapitein willen -
zeker op een boot die as gevorderd was vö
transport van oorlogstuug of zö. Dat ao
den nog aol overleefd ook en noe zat n in
de Bijlmer an z'n ènde te kommen. Tweê
keer in de acht maenden da 'k bie z'n
weunde, 'k gedocht da'k dat mee moch
maeke. Puffe en blaeze en rood ziee - ik
docht: de man bezwiekt 'ier in de keuken.
Mae neê. Den eersten keer bleek n over-
maetig sambal gebruukt te 'ebben, de
tweêde keer ao den de keukenvloer
gedweild - amperan zeven vierkante
meter.
Dat was trouwens de énigste keer da'k
Walter actief gezien - mae dat wil nie
zeie dat n ook nie meer dee. Aol-an goeng
n 's ochends de stad in, om z'n eige merk
sigaoren bie een bepaeld wienkeltje, en in
't weekend goeng n wè 's nè z'n vriendin.
In Rotterdam of zö - en zie kwam ook wè
's naè de Bijlmer. Of n ze dan in 't bed
van eên van z'n 'uurders liet slaope, da
