rOe oprecht is de liefde vo d
dialectrenaissance?
e
Bedienkiengen bie de erkennienge van het Zeeuws
dien dag. En de meêste Zeeuwen trouwens nie.
J'oef niet overdreve lyrisch te doen over je taele, maè je moet t
ook nie belachelijk maeke, wan dan maek je j'n eige belachelijk.
Ik praote Zeêuws en a 'k Anja Kopmels die voraol - Engel
Reinhoudt, Surrender of Ries de Vuijst 'ore zienge, dan vin ik 't
de mooiste taele van aollemaele. Dan kan 'k er soms wè om jule,
zo mooi vin ik 't Zeêuws van klank en kleur en diepte. Ik bin van
Walcheren, maè zoas ze op Schouwen praote, of op Tholen, dat is
soms meziek vo me. Of Goereê en Flakkee, en zelfs Knokke, dat
is naebie thuus.
Omdat ze me 't vroege en ik taemelijk nieuwsgierig gemaekt wier
deur aolle ontwikkeliengen rond de erkennienge van 't Zeêuws,
bin ik lid g'ore van de Commissie voor Dialectbevordering, een
gaeve Nederlandse titel vo een groep verondersteld deskundige
Zeêuwen die advies moe geve an 't provinciebestuur over de
erkennienge van het Zeêuws als streektaele. Oort 't erkend, dan
bestaet 't ook officiéél, en daè kunne dan voordêlen an vastzitte,
bievobbeld in de vurm van subsidies vor 't onderwijs, om maèr is
wat te noemen (een vriend van me die niks mee 't dialect eit, maè
wè taemelijk vee verstand eit van taele, 'oorde dat, wier kwaed en
zei: 'ze moeten verdomme meer geld pompen in onderwijs in
Ik praote gewoon Zeêuws mee m'n vrouwe en m'n moeder. Nie
plat, mae Zeêuws. Aoltied gedae, 't gaet gewoon vanzelf, 't Is zö
gewoon dat 't ongewoon is as me Nederlands tegen mekaore
o praote, as t'r iemand anders bie is die gin Zeêuws verstaet bie-
vobbeld. As me dan Nederlands praote, klienkt 't wè zo kunst
matig tusssen mien en m'n vrouwe, dat me dikkels moete lache
(mag ik de suiker, schat?).
Ik praote gewoon in de taele waèr as ik ook in dienke. Das wè
zö makkelijk. Ons praote Zeêuws. En, net as vee van onze
gewone Zeêuwstaelige vrienden, vinde me de jaerlijkse dialec
tendag in Kapelle volsloge belachelijk, wan daè lache ze maè een
potje om onze taele, daè maeke ze d'r een cabaretstikje van mee
beuterbabbelaers, dat verdomde kacheltje op den diek en die
eeuwige klederdracht. I chop it down with the palm of my
hand.
Daè op die dialectendag neme ze kortom, onze taele as modern
communicatiemiddel nie serieus. Folklore en moderne taele bin
trouwens doödsvieanden. 't Zelfde 'andjevol ménsen dat as je aol
tied ziet op die dialectendag is 't 'ier vanzelf nie mee seêns. Maè
dat 'oeft ook nie. Ons praote gewoon Zeêuws en ons zie je nie op
