die. Marcel zeide d'r naemelijk geen vuve op een dag. Letterlijk.
Ik weete nie s of ik n ooit 'ore praoten Marcel communiceerde
op een 'eêl andere maniere. Op de momenten dat ons in onze
schriften antêkeniengen mieke onder 't college, zat n mee een
Jobsgeduld typisch mannelijke lichaemsdêlen op de collegeban
ken te kalken, in flienk formaat mee een blauwe balpenne. Omda
me aoltied vee van plekke wisselde, krege de andere studenten die
maeksels ook onder ogen. As 't college dan nie interessant was,
kon je j'n ogen dus de kost gee an Marcel z'n geslachtsdrift.
Ao d'n nie beter naè de Kunstacademie kunne gae, misschien, of
naèr een slagersvakschoóle? Z'n populariteit wier deur aol dat
vleis in elk geval nie méér - dat was wè dudelijk. Maer of Marcel
daè koud of waerm onder wier, geen méns kon 't zeie. Z'n puk
kels, z'n verwarde bos 'aer, z'n kleine vaerkensoogjes - Marcel was
ineêns weg nae ongeveer een jaer, zöas t'r zövee medestudenten
op een gegeve moment verdwene uut de collegebanken. Eên
diengen 'k laeter nog g'oore over Marcel: ze zeide dat n bie
ulder thuus in den Achteroek een 'eêl gewone, brave joen was van
dertiene in een dozijn. Da gae noga, dienk je dan bie j'n eige. En:
zou n nog wè 's têkene en wat zou d'n z'n eige herinnere van dat
jaer geschiedenisstudie?
Een 'eêl speciaal exemplaar was ook J.J.W.R. van der Velde (ie 'eêt
eigenlijk anders 'oor). Die was speciaal op de geschiedenisstudie
afgekomme omdat n in 't leven maer eên doel ao, z'n gróte
hobby: historische kaorten. Over J.J.W.R. (zó wier n algemeên
genoemd) z'n privéleven bin me nooit vee te weten gekomme,
mae zövee is wè zeker dat n ook thuus tussen staepels land- en
zêekaorten stof zat te proesten en gróte boeken over de histori
sche cartografie zat te lezen. Mee z'n twêe meter tiene, z'n daeve-
rende lach (hó-hö-hö), z'n bovenmaetse onderkinne, z'n plusfour
broek, witte overemde en hesje, leeken J.J.W.R. zó weggelope uut
't Wassenaer van de jaeren vuuftig - en wien za 't zeie of n dat ook
nie was. Dat J.J.W.R. 'eêl wat meer presteerde as Marcel, daè za je
nie van stae kieke. Maer as ik laeter 'oorde zeie dat J.J.W.R. van
der Velde op een andere universiteit een anstellienge (en ook een
promotieplekke?) ao gekrege, 'k toch 's een keer achter m'n
kruune gekrauwd. Dat ao geên méns kunne dienke - alleên
J.J.W.R. zelf natuurlijk. Die was daè aoltied a van overtuugd
geweest.
Over wien moe 'k 't nog 's 'ebbe? Over Mans, de anarchist die z'n
oproepkaorte vö de verkiezingen an een ballon vastmaekte en mee
de wind mee liet drieve? Over aol die superlienkse hapsnurkers
van burgerlijke komaf, die in ulder lienksigheid vornaemelijk d'r
eige afzette tegen ulder ouwelui en die zelf nog aollerlei burger
mans ideeën d'r op nae 'ieuwe? Je kan t'r donder op zeie dat ze
tegenwoordig aol een goeie baan - de meêste bie de overheid of
bie een instellieng mee een prachtig logo. Een mooie plekke,
dienke 'k dan, vö beterweters mee weinig zin om een andere ver-
antwoordelijkeid te draegen as die van een collectief. Van die lui
die at 't eigenlijk nie konde verdraege as je nie mee wou ete mee
de eetgroep in de studentenflat - ik kon m'n tied wè beter gebru-
ke natuurlijk en om gezwam zat ik ook a nie verlege. Lae 'k er
maer over zwiege, want 't is de moeite nie waerd om m'n penne
d'r vor op te lichten.
Nêe, de echte kleurige figuren deeë 't zonder groepsverband.
Tjerk bievobbeld, die eiken aevend wérkte in een beroemd café in
de Lange Leidsedwarsstraat. In onze eerste weeke verklaerde n
zelfverzekerd dat n geschiedenis was gae studere om geld te ver
dienen - mee boeken te schrieven dus. Tjerk verscheen alleên op
college as 't echt nódig was, leverde ontaerd korte werkstukken en
scripties in, slaagde keurig op tied en nam een paer jaer laeter
de bar van z'n werkgever over. 't Schient dat n die een ienkel jaer
terug a wl verkocht eit en dat n noe geên boeken ml te schrieven
