De klompen
Lou Vleugelhof
Ze stoenge aoltied in 't klompekot voe d' achterdeure tussen aol
d' are klompen. Daè stoenge d'r we acht paer. Van aol de guus,
zes kinders, en die van z'n vaoder en moeder. Die most n ielken
aèvend mooi in een reeke zetten, want in den loop van den dag
kwaème aol die klompen kop over kont te liggen. Z'n moeder zei
dan: "t Liekt 'ier we den óle van Siemes merrie'. Laurus vond dat
zón mooie uutdrukkienge dat n ielken aèvend tegen z'n eigen zei:
"k Za den óle mae wee 's oprumen.' Wat d'n óle persies was, wist
n nie. Laèter toen at n gróter was, zei z'n moeder dat een óle de
naègeboorte van een merrie was en dat die d'r nog a 's mie stik
ken en brokken uut kwaèm. Dat was dan zeker ebeurd bie een
merrie van een boer die Simon 'eêtten. Daerom dus: 'Siemes mer
rie'.
Waè ei jie die klompen van je vaoder 'ezet?' vroeg z'n moeder.
'Gisterenaèvend waere ze d'r nog! En vandaège 'k ze nie ml
'eziee. 'Oe kan dat noe? Jie mot ze in j'n 'annen ehad 't Bin
nieuwe klompen. Je vaoder ei ze flieweeke nog ekocht bie de
klompemaèker op 't durp.'
"k Weet zeker da 'k ze ezieen zei Laurus.'k E ze rechtoverende
ezet nessen die van joe.'
'Dan kunnen ze nie wig wezen', zei z'n moeder, 'of't mot 'ier
spoken. Je zoekt ze mae, net zó lange tot a je z' eit. En anders 'aèl
je mae centen voe nieuwe uut je spaerpot. Je mot mae voe je zaè-
ken zurgen, anders kost 't je stuvers en duiten.'
'Ik betaèle niks,' zei Laurus kwaèd. 'Ik die klompen nie kwiet
emaèkt.'
An z'n spaerpot mosten ze nie kommen. Ie was mee centen en
stuvertjes an 't spaeren voe een nieuwe fiets. At n voe nieuwe
klompen een paer gulden uut z'n spaervaerke most 'aèlen, dan
kon n die fiets voorlopig wè vergeten. Ie zocht as een raèzenden 't
'êle 'uus of. Op de zolder, in 't achteruus in de schuure. Nerges
klompen te zieen.
Twint dat n zó in aolle 'oeken en gaèten an 't zoeken was, kwaèm
z'n nom Ko binnen. Die weunde nessen ulder mie z'n 'uusouwen
en ze ao de loop bie mekaore. Ze liepen in en uut bie mekaore, 't
