Op elke taefel staen aluminium asbakken; mee een waeterpomp-
tange omgeboge ronde plaeten aluminium daè as je van zou dien-
ke dat ze nog uut de eerste jaeren van de boot stamme - ze ore
schienbaer as erfstikken beschouwd, 'k Verdienke de bedriefslei-
dieng d'r a jaeren van dat ze dienkt: as 't mae lillijk genoeg is, dan
jat geên méns 't ml mee. 't Personeel eit die bedriefsfilosofie nog
verfiend deur alleên de peuken uut de asbak te kiepen zódat er
een zwarte koeke van stienkende tabaksresten tegenop je leit te
meuren terwiele as je - knauwende op je broodje kroket - je
maegtabletten zoekt.
Bie 't buffet stoeng een lange reeke volk geduldig te wachten.
Voren-an de zwart-grieze man die daèvö ook a naè rooksel ao
gezocht, 'k Zien 'n twee viengers vö z'n gezicht 'ouwe en z'n lip
pen tuite. 'Alleên Camel', zeit de man achter 't buffet. Ie wiest
naer een display mee een paer pakjes Camel, Camel en Camel d'r
in. 'Prima, doet u mij dan maar een pakje Camel', zeit de man
terug en klist een 'andvol kleingeld op de balie. Ie muggeit an 't
pakje, draoit z'n eige om en kiekt naè me asof 'n z'n eige wil ver-
ontschuldige. 'Ik ben nu zo ver, dat ik wel een bos touw op kan
roken.'
'k Glimlache vol begrip en m'n 'oód schuddend lope 'k naer ach
ter. Mee tegenzin gaen 'k 't toilet binnen - 't stienkt minder érg as
dat 't er uut ziet. In de kaele en grauwe ruumte 'ange de pisbak
ken smoezelig te wezen achter een schot da bedoeld is om je uut
't zicht te 'ouwen as je staet te doen wat as je daè kom doee. Mae
't schot is te klein en as de deure open staet, bin je dus te bezich
tigen - impersant kan je zelf trouwens wé geniete van kapotte
wanden mee graffiti. Geweldig.
Berustend gaen 'k naè benee om 't leste stikje van de reis in 't
betrekkelijke comfort van m'n auto deur te briengen, kiekend naè
de trage bewegiengen van de dekmedewèrkers van de PSD. Mee
d'r lichaemstael geve ze voraol afwiezieng te kennen: 'Je 'èn mae
te doeen wat a'k zeie en loop nie an m'n kop te zeiken, want 'k
een rotdag.'
Jaoor, wl zó een zurgzaem geperfectioneerd onderdeêl van de
unieke styling van 't veerbedrief. 'k Kan 't nie 'euge, a zó lange a'k
mee de boot gae, da'k iemand van 't dekpersoneêl zien lachen
of vriendelijk weze tegen een passagier. Je ao ulder routinemaeti-
ge anwieziengen maer een ietewatje verkeerd te begriepen of d'r
wier ordinair gescholde en bot gemopperd, dat wè - of d'r wier
zöwaer mee gedreigd je van boord te stieren.
't Vertrouwde geboenk van de boot tegen de fuuke in Vlissienge
is 't signaal vö iedereên om den auto te starten en weg zien te rae-
ken uut 't deprimerende geval. Ongeduldig 'ore 'k gesommeerd
om op de angegeve maniere van de boot te rieen en 'k dienke
ineêns an de woorden van een gemeênteambtenaer die wérkte in
een durp daè as ze van zien durp a sinds mènseneugenis mot mee
aodde. De wetouwer vroog de man 's een keer 'oe at dat noe
beviel en ie zeide: 'D'r is maer eên diengen dat a me bevalt an dit
durp en da's dat 't afloopt a je d'r uut fietst...'
'k Dienke nie da 'k de boot za misse.
