Westersturm de zomer is verbie de elementen dreige de leste badgast is naer 'uus 'k 't strand wi vö m'n eige een westersturm raest over zeê recht op de dunen an 'k waoi bienae uut m'n emde ma 'k m'n waerme kleren an de golven gromme woest en wild en beuke op 't zand 't witte schuum waoi vö m'n uut over 't verlaete strand balancerend boven de branding krijse de meêuwen 't uut de sturm brul in m'n oren ma ze komme d'r bovenuut een wittig, waeterig zonnetje piept even deu de wolken en aneêns is aolles zilverwit wat je nèt nog zwart zag kolke 't scherpe zand striemt m'n gezicht en 't zout prikt in m'n ogen toch borrek er langzaem een gedicht in dit blieë lief om'oöge Maartje Stuut

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 2000 | | pagina 15