De verlore zeune
In oktober van ditjaer kwam de eerste volledige psalmvertaelienge in
een Zeeuws dialect uut: de vertaelienge in 't Nieuwelands deur Wim
o Joósse. Wim z'n levenswerk is in boekvurm verzurgd deur de Zeeuwse
Verênigienge vb Dialectonderzoek en 't Nederlands Biebelgenoötschap
- twee 'anden op eên buuk, net zoas 't Nieuwelands ook bestaet uut
twee dêlen, eên deêl Zuud-Bevelands, eên deêl Walchers.
Vb 't tiedschrift Noe stierde Wim Joósse een ander biebelgedeêlte op:
de bekende geliekeniss van de verlore zeune. Dat verhaal wier een
kleine tweêduzend jaer terug verteld deur Jezus en laeter opgeschreve
deur de evangelist Lukas.
'Ie zei: Een zeker persoon ao tweê zeunen.
De jongsten van de tweê zei tegen de vaoder: Vaoder! Geef m'n
'et miene van 'et goed dat m'n toekomt. En ie deêlden onder
ulder 'et bezit.
Nie lang naedien zaemelde de jongste zeune aolles wat ie bezat en
reisde nè een land verreweg, en ei z'n goed d'r deur gejoge, levend
overdaedig.
As ie 'et aollemaele verteerd ao, kwam d'r een zwaere 'oen-
gersnoöd in dat land, en ie begon gebrek te lieen.
Ie gieng 'eene, en ie vervoegde z'n eige bie eên van de ingezetenen
van dat land; en die stierden 'm op z'n land, om de verkens te
weien.
En ie begeerde z'n buuk te vullen mee de draf, die de verkens
vraete, mae geên mens gaf 'm die.
En toet z'n eige gekomme, zei ie: 'Oevee losse errebeiers van m'n
vaoder 'ebbe overvloed van brood, en ik vergae van den 'oenger.
Ik za opstae en nè m'n vaoder gae, en ik za tegen 'm zegge:
Vaoder, ik 'ebbe gezondigd tegen den 'emel, en vo joe.
Ik bin nie waerd om je zeune genaemd te worre, maek m'n as eên
van je losse errebeiers.
En ie stieng op en gieng naè z'n vaoder. As ie nog verre van 'm
was, zag 'm z'n vaoder, en z'n gemoed schoot vol. En ie liep naè
'm toe, viel 'm om z'n 'als en kuste 'm.
En de zeune zei tegen 'm: Vaoder! Ik 'ebbe gezondigd tegen den
'emel en vo joe, ik bin nie waerd je zeune genaemd te worren.
Mae de vaoder zei tegen z'n knechts: Gauw, briengt 'et beste
kleêd en doet 't 'm an, en geef een rienk an z'n 'and en schoenen
an de voeten.
En briengt 'et mestkalf, slacht 'et; en laete ons ete en opgereêd
weze. Wan deze m'n zeune was dood en is wee levend geworre. Ie
was verlore, en is gevonde. En ze begonne opgereêd te raeken.
Z'n oudste zeune was op 'et land en toen ie kwam en dichte bie
'uus was, 'oorden ie 'et gezang en gehos.
Ie riep eên van de knechts, en vroeg 'm wat dae gaende was. En
die zei tegen 'm: Je broer is gekomme, en je vaoder 'eit 'et mest
kalf geslacht omdat ie 'm gezond en wel ei terug ontvange.
Mae ie wier gloeiend, en wou nie nè binnen gae. Zo gieng z'n
vaoder nè buten, en soebatte 'm.
Mae ie, antwoordende, zei toet de vaoder: Kiek, ik diene je noe
zövee jaeren en 'k nooit je gebod overtree. En je ei m'n nooit
een bokje gegee, zodat ik mee m'n vrinden kon opgereêd weze.
Mae as deze joe zeune gekommen is, die je goed mee 'oeren deur-
gebrocht eit, zo ei je vo 'm 'et mestkalf geslacht.
Mae ie zei tegen 'm: Kind! Je bin aoltied bie m'n, en aol wa'k
'ebbe is van joe. Je 'oorden dan opgereêd en blie te wezen; wan
deze je broer was dood, en ie is wee levend geworre; ie was verlo
re, en is gevonde.
Noe nummer 10
